Hz. Fatıma

HAZRET-İ FATIMA'NIN FAZİLETLERİ

Telif: Seyyid Murtada H�seyni

Yayın: Tuba Yayınları

Her varlığın iki y�n� vardır. Bir zahiri y�n�; yani herkes�e g�r�lebilen, g�zlemlenebilen y�n�, bir de g�zlerden gizli kalan y�n�. Peygamberler, masum imamlar ve diğer ilahi insanların ger�ek makamları onların herkes�e g�r�nen, bilinen
y�nlerinde değil, Allah’la olan ilişkilerinde tecelli eden kişiliklerindedir. İlahi şahsiyetleri sırf insanlarla olan ilişkilerinde m�şahede edilen y�nleriyle değerlendirmek, okyanusun derinliklerini araştırmadan onu kıyıdan g�r�nen
dalgalarıyla tanımaya benzer; oysa bu basit bir tanımadan �te bir şey değildir. İlahi şahsiyetlerin varlık okyanuslarını tanıyabilmek i�in ilahi yardıma ihtiya� vardır. İlahi yardım sayesinde insan, ilahi nurları g�rebilecek bir g�ze, manevi makamları
anlayabilecek bir kalbe sahip olur. Bu ilk aşamadır. İkinci aşamada ise, insan ilahi el�iler tarafından gelen bilgiye muhta�tır.
Hz. Fatıma’nın (s.a) geceleri ibadetle ge�irdiğini tarihte okumak m�mk�nd�r. Ama bu amelin Allah katındaki ger�ek değerini, Peygamberden (s.a.a) �ğrenmek gerekir. Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurmuştur: “Kızım Fatıma (s.a) ge�miş gelecek b�t�n kadınlardan �st�nd�r. O v�cudumun bir par�asıdır, g�z�m�n nuru ve kalbimin meyvesidir. O benim ruhumdur. O insanlardan olan bir huridir. Rabbinin huzurunda ibadete durduğunda yıldızların yer ehli i�in parladığı gibi, onun nuru da g�kteki melekler i�in parlar ve Allah Teala meleklerine ş�yle hitap eder. “Ey melekler, bakın benim cariyem (kulum) Fatıma’ya; o benim huzurumda durmuştur, korkudan titriyor; kalbiyle benim ibadetime y�nelmiştir. Sizleri şahit kılıyorum ki, ben onun takip�ilerini ateşten koruyacağım.” [1]
Hz. Fatıma’nın (s.a) konuşma ve davranışlarında Peygambere (s.a.a) en �ok benzeyen kişi olduğunu tarihten �ğrenmek m�mk�nd�r; ama onun b�t�n istek ve arzularında, d�ş�nce ve hareketlerinde rızası Allah’ın rızası, gazabı Allah’ın gazabı olacak bir makama eriştiğini, yani masum olduğunu Peygamberden (s.a.a) �ğrenmek gerekir.
Elbette Hz. Fatıma’nın (s.a) masum oluşunda ş�phe yoktur. Ş�phecilerin imamı olarak tanınan Fahr-i Razi bile, “Hz. Fatıma’nın (s.a) masum oluşunda ş�phe yoktur” demiştir. Evet, Hz. Fatıma’nın (s.a) birtakım faziletlerini �ğrenmek m�mk�nd�r ama; onun Allah katındaki makamını bilmek zordur. Bu eserde Hz. Fatıma’yla (s.a) ilgili hadisler �eşitli b�l�mlere tasnif edilerek terc�meleriyle sunulmuştur. Umudumuz şu ki, �zellikle Ehl-i S�nnet kaynaklarından toplanan bu hadisleri okumakla m�min kardeşler Ehl-i Beyt’i daha iyi tanımaya muvaffak olurlar.
Tevfik Allah’tandır
1. B�l�m
Hz. Fatıma'nın (a.s) Nutfesinin Cennet Meyvelerinden Oluştuğu Ve Hazretin Hayız Ve Nifasadan Uzak, İnsan Şeklinde Bir Huri Olduğuna Dair
1- Suyut�, "ed-D�rr-�l Mensur" adlı tefsirinde, "Subhan-ellezi esra bi-abdihi leylen min-el mescid-il haram…" [2] ayetinin tefsir b�l�m�n�n sonunda, Tabaran�'den naklen Aişe'nin ş�yle dediğini yazıyor: Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Miraca g�t�r�ld�ğ�mde beni cennete dahil ettiler ve ben cennet ağa�larından bir ağacın yanında durdum; �yle bir ağa�tı ki, cennette onun gibi g�zel, yaprakları beyaz ve meyvesi hoş olan bir ağa� g�rmemiştim; onun meyvesinden alıp yedim; bu benim sulb�mde nutfeye d�n�şt�; yery�z�ne d�nd�ğ�mde Hatice'yle bir araya geldim ve o, Fatıma'ya hamile kaldı. O zamandan beri ne zaman cennet kokusunu arzuluyorsam Fatıma'yı kokluyorum."[3] 2- M�stedrek-�s Sahihayn'ın sahibi, kendi senediyle Sa'd İbn-i Malik'ten Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu rivayet ediyor: "Miraca g�t�r�ld�ğ�m gece, Cebrail (a.s) bir cennet ayvasını bana getirdi; ben onu yedim ve Hatice, Fatıma'ya hamile oldu. Bu y�zden ben cennet kokusuna iştiyak duyduğumda Fatıma'nın boynunu kokluyorum." [4]
3- Zehair-�l Ukb� kitabında İbn-i Abbas'tan ş�yle nakledilmiştir: "Resulullah (s.a.a) Fatıma'yı �ok �perdi. Aişe, Peygambere: “Ni�in Fatıma'yı b�yle �ok �p�yorsun?” dedi. Resulullah (cevabında) ş�yle buyurdu: “Miraca g�t�r�ld�ğ�m gece, Cebrail beni cennete g�t�rd� ve b�t�n meyvelerinden bana ikram etti. Bu meyveler benim sulb�mde nutfeye d�n�şt� ve Hatice, Fatıma'ya hamile oldu. Ben o meyveleri arzu ettiğimde Fatıma'yı �p�yorum, onun kokusu bana cennette yediğim meyveleri hatırlatıyor.” [5]
4- Zehair-�l Ukb� kitabında Siret-�l Molla'dan naklen Peygamberin (s.a.a) ş�yle buyurduğu kaydedilmiştir: "Cebrail cennetten bir elma getirdi, ben onu yedim ve Hatice ile bir araya geldim. O, Fatıma'ya hamile oldu. Bir m�ddet sonra Hatice bana: “Benim hamlim �ok hafiftir ve sen yanımdan ayrıldığında, karnımdaki bebek benimle konuşuyor…” dedi." [6]
5- Hatib-i Bağdad�, "Tarih-i Bağdad" adlı eserinde Aişe'den ş�yle naklediyor: "Ben, Resulullah'a (s.a.a): “Neden Fatıma geldiğinde onu �p�yorsun.?” dedim. Resulullah: “Ey Aişe, ben miraca g�t�r�ld�ğ�m gece, Cebrail beni cennete g�t�rd� ve orada bana bir elma verdi; ben onu yedim; o, benim sulb�mde nutfeye d�n�şt�. Yery�z�ne indiğimde Hatice'yle bir araya geldim. İşte Fatıma o nutfeden d�nyaya geldi. O, insan şeklinde olan bir huridir. Cenneti arzu ettiğim vakit, onu �p�yorum.” buyurdu." [7]
6- Yine Tarih-i Bağdad'da Hatib kendi senediyle İbn-i Abbas'tan Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu naklediyor: "Kızım Fatıma, Hz. Adem soyundan bir hur�dir; ne hayız olur ve ne de nifas. Onun, Fatıma (kesilmiş, ayrılmış) diye adlandırılması, Allah'ın onu ve dostlarını ateşten (cehennemden) kestiği, ayırdığı i�indir." [8]
7- Zehair-�l Ukb� kitabının sahibi, İmam Hasan'ın (a.s) doğumu hususunda, Hz. Fatıma'ya hizmet eden Esma adlı kadından ş�yle naklediyor: "Ben Resulullah'a (s.a.a): "Bu doğumda Fatıma'dan nifas ve hayız kanı geldiğini g�rmedim" dedim. Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: “Sen kızım Fatıma'nın tertemiz olduğunu ve (asla) hayız ve doğum kanı g�rmediğini bilmiyor musun?” [9]
2. B�l�m
Hz. Fatıma'nın Anne Rahmindeyken Annesiyle Konuştuğu, Doğumunun Hz. Havva, Asiya, G�ls�m Ve Meryem'in Yardımıyla Ger�ekleştiği Ve D�nyaya Gelirken Secde Ettiğine Dair Zehair-�l Ukb� kitabının m�ellifi, Siret-�l Molla'dan naklen, Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu yazıyor: "Cebrail, bana cennetten bir elma getirdi; ben onu yedim ve Hatice'yle bir araya geldim. O, Fatıma'ya hamile kaldı. Hatice: “Benim kolay bir hamlim var. Sen benim yanımdan ayrıldığında karnımdaki �ocuk benimle konuşuyor” diyordu. Hatice, doğum vakti geldiğinde Kureyş hanımlarına haber g�nderdi. Ama onlar kabul etmeyerek: “Muhammed'in hanımı olduğun i�in senin yanına gelmeyiz.” dediler. Bu esnada aniden, g�zellik ve nurları vasfedilemeyecek d�rt hanım Hatice'nin huzuruna geldi; onlardan biri: “Ben senin annen Havva'yım”, diğeri: “Ben Mezahim kızı Asiye'yim”, �b�r�: “Ben Musa'nın bacısı G�ls�m'�m”, d�rd�nc�s�: "Ben İmran'ın kızı ve İsa'nın annesi Meryem'im” dedi ve s�zlerine şunu eklediler: “Kadınların yapması gereken işi �stlenmek ve sana yardım etmek i�in geldik.”
Hatice diyor ki: "B�ylece Fatıma (s.a) d�nyaya geldi ve secde halinde yere d�şt�; ama parmağını g�ğe doğru kaldırmıştı." [10]
3. B�l�m
Hazrete Fatıma Ve Betul İsimlerinin Verilmesinin Sebebi Ve Hazretin K�nyesi
Birinci b�l�mde İbn-i Abbas'ın Resulullah'tan (s.a.a) şu hadisi naklettiğini zikrettik: "Onun Fatıma (kesilmiş), diye adlandırılması Allah'ın onu ve dostlarını ateşten (cehennemden) kestiği, ayırdığı i�indir."
Şimdi bu husustaki diğer hadislere de bir g�z atalım: 1- Zeh�ir-�l Ukb� kitabında nakledildiği �zere Hz. Ali (a.s) ş�yle buyurmuştur: "Resulullah (s.a.a) Fatıma'ya ş�yle buyurdu: "Ey Fatıma, neden Fatıma (kesilmiş, ayrılmış) diye isimlendirildiğini biliyor musun?" Ben (Ali): "Neden Fatıma diye isimlendirilmiş ya Resulullah?" diye sordum. Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "��nk� Allah (azze ve celle) kıyamette onu ve onun soyundan gelenleri cehennem ateşinden kesmiş, ayırmıştır."
Muhibbuddin Taber�, İmam Ali Rıza'nın (a.s) kendi M�sned'inde bu hadisi şu ibareyle naklettiğini yazıyor: Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Hakikaten Allah (azze ve celle) kızım Fatıma'yı ve onun evlatlarını ve onları sevenleri ateşten kesmiş, ayırmıştır. Bunun i�in Fatıma (kesilmiş, ayrılmış) diye isimlendirilmiştir." [11]
2- Kenz-�l Umm�l'da bu hadis ş�yle nakledilmiştir: "Onun Fatıma diye adlandırılması, Allah'ın onu ve onu sevenleri ateşten uzaklaştırmış olduğu i�indir."[12]
3- İbn-i Esir, "en-Nihaye” adlı kitabında ş�yle yazıyor: "Fatıma, "Bet�l" (ayrılan) diye adlandırılmıştır. ��nk� o, kendi zamanının kadınlarından fazilet, din ve soyluluk y�n�nden ayrılmış (ve se�kinlik kazanmış)tır." [13]
Bazıları da d�nyadan kopup Allah'a y�neldiği i�in bu adı aldığını s�ylemişlerdir.
Ubeydet-�l Harev� de "Garibeyn" adlı kitabında ş�yle yazıyor: "Fatıma'nın "Bet�l" diye isimlendirilmesi, eşsiz olduğu i�indir."
4- İbn-i Esir, “�sd-�l Gabe” adlı kitabında, Hz. Fatıma'nın hayatını anlatırken ş�yle yazıyor: "Fatıma'nın k�nyesi, "�mm� Ebiha" (babasının annesi) idi." [14]
5- İbn-i Abd�lbirr, "el-İsti�b" adlı kitabında İmam Cafer Sadık'ın (a.s) ş�yle buyurduğunu nakletmiştir: "Resulullah'ın (s.a.a) kızı Fatıma'nın k�nyesi, "�mm� Ebiha" idi." [15]
4. B�l�m
Hz. Fatıma'nın Bir�ok Y�nden Hz. Resulullah'a Benzediğine Dair 1- Sahih-i Tirmiz�, kendi senediyle Resulullah'ın zevcesi Aişe'den ş�yle nakletmiştir: "Ben, Resulullah'ın (s.a.a) kızı Fatıma kadar oturup kalkmasında, davranış, tutum ve vakarında Resulullah'a (s.a.a) benzeyen birisini g�rmedim."
Ve yine ş�yle demiştir: "Fatıma, Peygamberin (s.a.a) yanına geldiğinde, Peygamber yerinden kalkıp ona doğru gider ve onu �p�p kendi yerinde oturturdu. Peygamber (s.a.a) de onun yanına geldiğinde, Fatıma yerinden kalkar, onu �per ve kendi yerinde oturturdu." [16]
2- Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn'de kendi senediyle Aişe'nin ş�yle dediğini nakleder: "Ben, Fatıma kadar konuşma ve sohbetinde Resulullah'a (s.a.a) benzeyen birisini g�rmedim. Fatıma, Resulullah'ın bulunduğu yere geldiğinde, Peygamber ona hoş geldin der, (sonra) yerinden kalkıp Fatıma'ya doğru gider; elinden tutup �per ve kendi yerinde oturturdu." [17]
M�stedrek-�s Sahihayn'in sahibi ş�yle demiştir: "Bu hadis, Buhar� ve M�slim'in, sahih hadis i�in zikrettikleri şartları taşımaktadır."
Bu hadisi, Beyhak� de kendi S�nen'inde şu ekle nakletmiştir: "Peygamber de, (s.a.a) Fatıma'nın yanına geldiğinde Fatıma, ona hoş geldin der, yerinden kalkıp babasının elinden tutar ve �perdi."
3- İmam Ahmed İbn-i Hanbel de kendi M�sned'inde, Enes İbn-i Malik'in ş�yle dediğini nakletmiştir: "Hi� kimse Hasan İbn-i Ali (a.s) ve Fatıma (s.a) kadar Resulullah'a (s.a.a) benzemiyordu." [18]
4- M�slim kendi Sahih'inde, Hz. Fatıma'nın faziletleri babında, Aişe'nin ş�yle dediğini yazıyor: "Peygamberin (s.a.a) hanımlarının hepsi (onun huzurunda) bir araya toplanmış oldukları bir sırada Fatıma geldi. Y�r�y�ş� Resulullah'ın (s.a.a) y�r�mesi gibiydi. Resulullah (s.a.a): "Hoş geldin kızım!" dedi ve sonra onu sağ veya sol yanında oturttu…" [19] Bu hadisin devamı vardır. Geriye kalan kısmını 9. b�l�mde nakledeceğiz. İbn-i Mace, Ahmed İbn-i Hanbel ve hadis alimlerinden bir�okları bu hadisi nakletmişlerdir. 5- Muttak�, Kenz-�l Umm�l'da, Aişe'den ş�yle nakleder: "Peygamber-i Ekrem (s.a.a) Fatıma'nın (s.a) sa�ından �ok �perdi." [20]
Bu hadisi, İbn-i Asakir de nakletmiştir.
6- İbn-i Esir, �sd-�l Gabe'de İbn-i Abbas'tan ş�yle nakleder: "Peygamber (s.a.a) her seferden d�nd�ğ�nde, Fatıma'yı (s.a) �perdi." [21]
Bu hadisi, Heysem� de Mecma-�z Zev�id'de nakletmiş ve Taberan�'nin de "el-Evsat" adlı eserinde bu hadisi naklederek, r�vilerinin hepsinin g�venilir olduklarını kaydettiğini s�zlerine eklemiştir. Yine Muhibbiddin Taber� de "Zeh�ir-�l Ukb�" adlı kitabında bu hadisi zikrederek, İbn-i Seri'nin de bu hadisi tahri� ettiğini s�ylemiştir.
7- Muhibbuddin Taber� Aişe'den naklen ş�yle yazıyor: "Resul-i Ekrem (s.a.a), bir g�n Fatıma'nın boğazının altındaki �ukurdan �pt�." [22]
Muhibbuddin Taber�, bu hadisi Harb�'nin de naklettiğini ve Molla'nın da kendi Sire'sinde tahri� ettiğini kaydetmiştir. Sonuncu nakilde şu ek de yer almıştır: "Ben Resulullah'a (s.a.a); "Şimdiye kadar yapmadığın bir işi yaptın" dedim. Resulullah ş�yle buyurdu: "Ey Aişe, ben cenneti arzu ettiğimde Fatıma'nın boğazının altındaki �ukuru �perim.”
Birinci b�l�mde de Aişe'nin hadisinde "Ben Resulullah'a (s.a.a): "Neden Fatıma geldiğinde onu �p�yorsun?" dedim…" ve İbn-i Abbas'ın hadisinde de "Resulullah (s.a.a) Fatıma'yı �ok �perdi…" c�mlelerinin yer aldığını naklettik. 5. B�l�m
>Hz. Fatıma (a.s) İle Babasının Arasında Olan Sevgi Ve Muhabbete Dair
1- M�slim kendi Sahih'inde, İbn-i Mes'ud'un ş�yle dediğini naklediyor: "Resulullah (s.a.a) Beytullah'ın (K�be'nin) yanında namaz kılıyordu, Ebu Cehil ve dostları da bir kenarda oturmuşlardı. Bir g�n �nce de orada dişi bir deve kesilmişti. Ebu Cehil; "Sizlerden hanginiz kalkıp bu devenin işkembesini alıp Muhammed'in (s.a.a) boynunun �zerine koyabilirsiniz?" dedi. Onların i�erisinden en şaki (k�t�) olanı kalkıp onu aldı ve Resulullah (s.a.a) secdeye gittiğinde onu Peygamberin boynunun �zerine koydu. Onlar, birbirlerine bakıp g�l�şmeye başladılar. Ben de durup bakıyordum. Eğer g�c�m olsaydı, onu Resulullah'ın (s.a.a) �zerinden alırdım. Peygamber (s.a.a) �ylece secde halinde durmuş, başını kaldırmıyordu. Bir kişi gidip Fatıma'ya haber verdi. O, k��c�k bir kızdı. Hz. Fatıma (s.a) gelip onu bir kenara attı ve sonra o adamlara y�nelerek onları ayıplamaya ve kınamaya başladı. Peygamber (s.a.a) namazını bitirince, sesini y�kselterek onlara beddua etmeye başladı. Peygamber dua ettiğinde veya Allah'tan bir şey istediğinde dua ve hacetini �� defa tekrarlardı. Ş�yle beddua etti: "Allah'ım! Sen Kureyş'i cezalandır!" Bu s�z� �� defa tekrarladı. Onlar, Peygamberin sesini işitince g�lmeleri kesildi ve kalplerine korku d�şt�. Sonra Peygamber (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Allah'ım, Hişam oğlu Ebu Cehil, Rabia oğlu Utbe, Rabia oğlu Şeybe ve Utbe oğlu Velid, Halef oğlu �meyye ve Ebu Muit oğlu Ukbe'yi sen cezalandır!" Başka bir isim de s�yledi ama ben unutmuşum."
İbn-i Mes'ud diyor ki: "Andolsun Muhammed'i (s.a.a) hak peygamber olarak g�nderene ki, Bedir savaşında, ismi s�ylenenlerin hepsinin �ld�r�lerek cesetlerinin kuyuya atıldığına şahit oldum." [23]
Bu hadisi, Buh�r� de kendi Sahih'inde nakletmiştir. Yine bu hadisi Nesai ve Ahmed de kendi hadis kitaplarında nakletmişlerdir.
2- Sahih-i M�slim'de, Ebu H�zım'ın ş�yle dediği nakledilmiştir: "Sehl İbn-i Sa'd, Resul-i Ekrem'in (s.a.a) Uhud savaşında aldığı yara hakkında sorulan bir soruya ş�yle cevap verdi: "Resulullah'ın (s.a.a) y�z� yaralanmış, azı dişi kırılmış ve başındaki miğferi ezilmişti. Resulullah'ın kızı Fatıma, (salamullahi aleyha) Peygamberin y�z�ndeki kanı yıkıyor ve Ali İbn-i Ebu Talib de (a.s) kalkanıyla su d�k�yordu. Fatıma, (s.a) suyun kanı daha da artırdığını g�r�nce bir hasır par�asını yaktı ve k�l�n� alıp yaranın �zerine s�rd�, b�ylece kan kesildi." [24]
M�slim, bu hadisi başka bir senetle de Ebu H�zım'dan naklediyor. M�slim'in bu nakline g�re hadisin başı ş�yledir: Sehl İbn-i Sa'd'den Resulullah'ın (s.a.a) yaralanması hakkında sorulunca onun ş�yle cevap verdiğini duydum: “Andolsun Allah'a ki, ben, Resulullah'ın (s.a.a) yarasını yıkayanı ve ona su d�keni tanıyorum ve ne ile ted�vi edildiğini biliyorum…” Sonra da hadisi yukarıda zikrettiğimiz şekilde nakletmiştir. Buhar� de bu hadisi Sahih'inde nakletmiştir.
3- Ebu Nuaym, Hilyet-�l Evliy�'da Ebu Sa'leb el-Haşen�'den ş�yle rivayet etmiştir: "Resulullah (s.a.a) her yolculuktan d�nd�ğ�nde mescitte iki rek�t namaz kılmayı severdi. Mescitten �ıktıktan sonra, hanımlarının yanına gitmeden �nce mutlaka Hz. Fatıma'yı (s.a) g�rmeye giderdi. Resulullah (s.a.a) yine savaşlardan birinden d�nm�şt�, mescide gidip iki rek�t namaz kıldı, sonra da Hz. Fatıma'yı g�rmeye gitti. Fatıma (s.a), Resulullah'ı (s.a.a) karşılayarak Peygamberin y�z�n� ve g�zlerini �pmeye ve ağlamaya başladı. Resulullah (s.a.a) "Seni ağlatan nedir?" diye sordu. Fatıma (a.s): "Senin renginin sarardığını g�r�yorum (bu y�zden ağlıyorum)." dedi. Peygamber (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Ey Fatıma, Allah (azze ve celle) babanı �yle (�nemli) bir iş i�in meb'us etmiştir ki, Allah o iş sebebiyle yery�z�ndeki her bir �adır ve kul�beye izzet veya zillet sokar. Bu işin kapsayışı gecenin her tarafı kapsaması gibidir." [25]
Kenz-�l Umm�l'da, bu hadisin naklinden sonra şu s�zler kaydedilmiştir: "Bu hadisi, Taberan� el-Kebir'de nakletmiştir. Keza; bu hadisi, Heysem� Mecma-�z Zev�id'de nakletmiştir." Heysem�'nin nakline g�re hadisin orta kısmı ş�yledir: "…Resulullah (s.a.a): "Neden b�yle ağlıyorsun?" buyurdu. Fatıma: "Senin bitkin ve yorgun olarak eski bir elbise i�inde olduğunu g�rd�ğ�m i�in ağlıyorum." dedi. Bunun �zerine Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Ağlama! Ger�ekten Allah (azze ve celle)…”
4- Muhibbuddin Taber�, Zeh�ir-�l Ukb� kitabında, Hz. Ali'nin (a.s) ş�yle buyurduğunu naklediyor: "Biz Resulullah (s.a.a) ile Hendek �ukurlarındaydık ki, Fatıma (s.a), Resulullah'a bir par�a ekmek getirdi ve ekmeği ona uzattı. Resulullah (s.a.a) "Nedir bu?" diye sorduğunda Fatıma: "�ocuklarım i�in pişirdiğim ekmeğin bir par�asını sana getirdim." dedi. Resulullah (s.a.a) (onu yiyerek) ş�yle buyurdu: "Kızım, bu ekmek �� g�nden sonra babanın yediği ilk yiyecektir." [26] 6. B�l�m
Resul-i Ekrem’in (s.a.a) Yolculuğa �ıktığında En Son Vedalaştığı Ve Yolculuktan D�nd�ğ�nde İlk G�r�şt�ğ� Kimsenin Hz. Fatıma Olduğuna Dair
1-Ebu Davud, kendi Sahih'inde, Resulullah'ın (s.a.a) hizmetk�rı Sevban'dan ş�yle naklediyor: "Resulullah (s.a.a) yolculuğa �ıktığında, ailesinden en son g�r�şt�ğ� kimse, Fatıma (s.a) olurdu; yolculuktan d�nd�ğ�nde de ilk uğradığı kimse, yine Fatıma (s.a) olurdu…" [27]
Bu hadisi, Ahmed İbn-i Hanbel de kendi M�sned'inde, keza Beyhak� de kendi S�nen'inde nakletmiştir. 2- Zeheb�, M�stedrek-�s Sahihayn'in hamişinde basılan "Telhis" adlı kitabında ş�yle naklediyor: "Resulullah (s.a.a) savaş�ılarla birlikte Medine'den �ıkmak istediğinde en son vedalaştığı şahıs, Fatıma (s.a) olurdu; d�nd�ğ�nde de g�r�şt�ğ� ilk şahıs, yine o olurdu…" [28] 3- Yine Hakim, adı ge�en kitapta İbn-i �mer'den ş�yle naklediyor: "Peygamber (s.a.a) yolculuğa �ıktığı zaman en son g�r�şt�ğ� şahıs, Fatıma (s.a) olurdu; yolculuktan d�nd�ğ�nde de ilk g�r�şt�ğ� şahıs, yine o olurdu."
Hakim bu hadisi başka bir senetle de nakletmiştir ve bu ikinci nakilde şunları da eklemiştir: "Resulullah (s.a.a) ona: "Babam ve annem sana feda olsun!" derdi." [29]
4- Yine Hakim mezkur kitabında, Ebu Sa'lebe'den neklediyor ki: "Resulullah (s.a.a) savaş veya yolculuktan d�nd�ğ�nde, mescide gider ve orada iki rek�t namaz kılardı; sonra Fatıma'yı g�rmeye giderdi ve daha sonra hanımlarının yanına gelirdi." [30]
Hakim bu hadisin senedinin sahih olduğunu s�ylemiştir. �nceki b�l�mde Ebu Sa'lebe'nin hadisi geniş�e ge�ti. 5- İbn-i Hacer, es-Savaik-ul Muhrika'da, Ahmed (İbn-i Hanbel) ve diğerlerinin şu hadisi zikrettiklerini kaydetmiştir (İbn-i Hacer hadisi �zetleyerek nakletmiştir): Resulullah (s.a.a) yolculuktan d�nd�ğ�nde, Hz. Fatıma'yı (s.a) g�rmeye gider ve uzun s�re onun yanında kalırdı. Bir defasında Hz. Fatıma (s.a) iki g�m�ş bilezik, bir kolye, bir k�pe takmış ve kapısına da perde asmıştı. Resulullah (s.a.a) her zamanki gibi onu g�rmeye geldi; ama yanından ayrıldığında rahatsız olduğu y�z�nden belli oluyordu. Gelip minberinin �zerinde oturdu. Fatıma (s.a), s�slendiği ve zinet eşyaları taktığından dolayı Resulullah'ın (s.a.a) rahatsız olduğunu anladı. Bu y�zden onları �ıkarıp Allah yolunda harcaması i�in Resulullah'a g�nderdi. Resulullah (s.a.a) buyurdu ki: "Babası feda olsun ona; (yapması gerekeni) yaptı." Bu s�z� �� defa tekrarladı ve buyurdu ki: "D�nya Muhammed ve �l-i Muhammed'e yakışmaz. Eğer d�nyanın Allah yanında bir sivrisineğin kanadı kadar değeri olsaydı, hi�bir kafire ondan bir yudum su bile i�irmezdi." Sonra kalkıp Fatıma'nın (s.a) yanına gitti.
İbn-i Hacer demiştir ki: Ahmed İbn-i Hanbel kitabında şunu da eklemiştir: Peygamber (s.a.a) Sevban'a, o zinet eşyalarını ashabından birilerine vermesini ve Fatıma'ya Yemen kumaşından bir gerdanlık ve fil dişinden yapılmış iki bilezik almasını emretti ve buyurdu ki: "Bunlar benim Ehl-i Beyt'imdir ve ben bunların kendi zevklerini d�nya hayatında yaşayıp bitirmelerini istemiyorum." [31]
7. B�l�m
Hz. Fatıma'nın (s.a) Ev İşlerini G�rmesi Ve Resulullah'ın (s.a.a) Ona Tesbihi �ğretmesine Dair 1- Buh�r� Hz. Ali'den (a.s) naklediyor ki: Fatıma (s.a) el değirmenini �evirmekten dolayı rahatsız olmuştu. (O sıralarda) Resulullah'ın (s.a.a) yanına bir cariye getirmişlerdi. Hz. Fatıma, Resulullah'ı g�rmek i�in evinden �ıktı, ama onu bulamadı. Aişe'yi g�r�nce durumu ona anlattı. Resulullah (s.a.a) geldiğinde Aişe, Fatıma'nın geldiğini ona haber verdi. Bunun �zerine Peygamber (s.a.a) bizim yanımıza geldi. Biz bu sırada yatakta idik; kalkmak istedim, ama o, "Yerinizde durun!" buyurdu. Sonra gelip ikimizin arasında oturdu. �yle ki ayaklarının soğukluğunu g�ğs�m�n �zerinde hissediyordum. Ve buyurdu ki: "İstediğinizden daha hayırlı olan bir şeyi size �ğretmemi istemez misiniz? Yatarken 34 defa tekbir getirin (Allah-u Ekber deyin), 33 defa S�bhanellah ve 33 defa da Elhamdulillah s�yleyin! Bu sizler i�in cariyeden daha iyidir." [32]
Buh�r�, bu hadisi Sahih'inin diğer bir babında da nakletmiştir. Yine bu hadisi, M�slim ve Ebu Davud da kendi Sahih'lerinde nakletmişlerdir.
2- Ebu Davud, Ebu-l Verd İbn-i Semame'den nakletmiştir ki, Hz. Ali (a.s) İbn-i A’bed'e ş�yle buyurdu: “Acaba kendim ve Resulullah'ın kızı Fatıma ile ilgili sana bir şey anlatayım mı?” Sonra ş�yle buyurdu: “Resulullah'ın (s.a.a) en �ok sevdiği şahıs Fatıma idi. O benim evimde bulunduğu sırada el değirmenini �evirmekten elleri nasır bağlamıştı. Tulum ile su taşımaktan boynunda iz kalmıştı. Evi s�rekli s�p�rd�ğ�nden elbiseleri tozlanıyor ve ocağın ateşini yakmaktan elbisesi siyahlaşıyordu. O bu işler neticesinde rahatsız olmuştu. (Bu sıralarda) Resulullah'ın (s.a.a) yanına bir k�le getirdiklerini duyduk. Fatıma'ya: “Babanın yanına gidip sana bir hizmet�i vermesini istemez misin?” (Fatıma bu iş i�in Peygamberin bulunduğu yere) gitti, ama Resulullah konuşuyordu; utanıp (s�z�n� s�ylemeden) geri d�nd�.
Ertesi g�n biz yatakta bulunduğumuz halde Resulullah (s.a.a), yanımıza geldi ve Fatıma'nın başı ucunda oturdu. Fatıma babasından utanarak başını yorganın altına soktu. Sonra Peygamber (s.a.a) buyurdu ki: “�l-i Muhammed'in, d�nk� isteği ne idi?” Fatıma susup bir şey s�ylemedi.
Ben dedim ki: "And olsun Allah'a ben sana s�yleyeceğim, ey Allah'ın Resul�! Bu (kızınız), benim evimde el değirmeni �evirmesi y�z�nden eli nasır bağlamıştır; tulum ile su taşıması neticesinde boynunda iz kalmıştır; evi s�p�rmesi elbiselerini tozlandırmıştır; ocak yakması y�z�nden elbiseleri siyah olmuştur; biz senin yanına bir k�le veya hizmet�i getirdiklerini �ğrendik (bu y�zden) ben ona: "babandan sana bir hizmet�i vermesini iste" dedim.
Sonra Ebu Davud Resulullah'ın (s.a.a), Hakem'in hadisinde yer aldığı bir şekilde ona cevap verdiğini s�ylemiştir. Ebu Davud'un, Hakem'in hadisindeki mazmundan maksadı, bizim bu hadisden �nce Buh�r� ve M�slim'den naklen zikrettiğimiz hadiste ge�en cevaptır. Yani Resulullah (s.a.a) cevapta buyurdu ki: "İstediğinizden daha hayırlı olan bir şeyi size �ğretmemi istemez misiniz…?" [33]
Bu hadisi Ebu Nuaym da "Hilyet-�l Evliy�" adlı eserinde �zetle nakletmiştir.
3- Ebu Nuaym, Hilyet-�l Evliy� kitabında Z�heri'den nakletmiştir ki: Resulullah'ın (s.a.a) kızı Fatıma o kadar el değirmeni ile buğday �ğ�tt� ki, elleri kabararak nasır bağladı ve el değirmeninin izi onun elinde kaldı. [34]
4- Ahmed İbn-i Hanbel, Enes İbn-i Malik'den ş�yle rivayet etmiştir: Bilal, bir g�n sabah namazına ge� geldi. Resulullah (s.a.a) ona: "Neden ge� kaldın?" diye sordu. O ş�yle dedi: Fatıma'nın yanından ge�iyordum, onun (el değirmeni ile) buğday �ğ�tmekle meşgul olduğunu ve �ocuğunun ağladığını g�rd�m; ona dedim ki: "Eğer istersen ben el değirmenini �evireyim, sen �ocuğu susturmaya bak; veya istersen, ben �ocuğu susturayım, sen değirmeni �evir."
Hz. Fatıma: "Ben �ocuğuma senden daha şefkatliyim…" dedi. Bu y�zden, ge� kaldım." Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Sen ona merhamet etmişsin, Allah da sana merhamet etsin" [35] 5- Kenz-�l Umm�l'da Cabir'den ş�yle rivayet edilmiştir: Resulullah (s.a.a) Fatıma'nın deve t�y�nden bir ab�ya b�r�n�p buğday �ğ�tt�ğ�n� g�rd�. Resulullah (s.a.a) bu durumu g�r�nce ağlamaya başladı ve ş�yle buyurdu: "Ey Fatıma, d�nyanın acılarına sabret ki, yarın ahiretin bol nimetlerine kavuşasın." (Bunun �zerine) şu ayet nazil oldu : "Ve elbette yakında Rabbin, �yle şeyler verecek ki sana, sonunda r�zı olacaksın." [36]
Kenz-�l Umm�l'ın sahibi ş�yle yazmıştır: "İbn-i La'l, İbn-i Murdeveyh, İbn-�n Neccar ve Deylem� de bu hadisi zikretmişlerdir."
Keza Suyut� "ed-D�rr-�l Mensur" adlı eserinin Duha suresinin tefsiri b�l�m�nde bu hadisi nakletmiş ve bu hadisi, Asakir�'ninde "Mev�iz" adlı eserinde kaydettiğini bildirmiştir.
8. B�l�m
Hz. Peygamberin (s.a.a) Fedek’i Fatıma’ya (a.s) Verdiğine Dair 1- Suyut� “ed-D�rr-�l Mens�r” adlı tefsirinde “Akrabanın hakkını ver” ayetinin a�ıklamasında yazmıştır ki: Bezzaz ve Ebu Ye’l� ve İbn-i Ebu Hatem ve İbn-i Murdeveyh, Ebu Said el-Hudr�’den ş�yle rivayet etmişlerdir: ‘Ve ati Ze’l-kurba hakkahu’ (Ve akrabalarının hakkını ver) [37] ayeti nazil odluğunda Resulullah (s.a.a) Fatıma’yı �ağırdı ve Fedek (arazisin)’i ona verdi.”
Sonra Suyut� demiştir ki: İbn-i Murdeveyh İbn-i Abbas’tan ş�yle rivayet etmiştir.
“Ve akrabalarının hakkını ver” ayeti nazil olduğunda Resulullah (s.a.a) Fedek’i Fatıma’ya (sel�mullahi aleyha) hediye etti. [38]
2- Heysem� de, Mecma-�z Zev�id’de, Ebu Said’den ş�yle rivayet etmiştir ki:
“Akrabalarının hakkını ver” ayeti nazil olduğunda Hz. Resulullah (s.a.a) Fatıma’yı (s.a) �ağırdı ve Fedek’i ona verdi.
Heysem� bu hadisi Taberan�’nin de naklettiğini zikretmiştir. Aynı hadisi Zeheb� de “Mizan-�l İ’tidal”da nakletmiş ve sahih olduğunu s�ylemiştir. [39]
3- Muttaki Kenz-�l Umm�l’da Ebu Said’den nakletmiştir ki: “Akrabalarının hakkını ver” ayeti indiğinde, Peygamber (s.a.a) ş�yle buyurdu: “Ey Fatıma, Fedek senindir.” Muttaki, Hakim’in de kendi Tarih’inde, aynı şekilde İbn-i Neccar’ın da bu hadisi rivayet ettiklerini kaydetmiştir. [40] 9. B�l�m
Hz. Fatıma'nın (s.a) Kadınların En �st�n� Olduğuna dair 1- Buhar� Aişe’nin ş�yle dediğini rivayet etmiştir: Fatıma, (sel�mullahi aleyha) Peygamberin (s.a.a) y�r�y�ş�ne benzer bir y�r�y�şle geldi; Peygamber (s.a.a) (onu g�r�nce) dedi ki: “Hoş geldin, kızım Fatıma.” Sonra Fatıma’yı kendi sağ veya sol yanında oturttu ve ona gizlice bir şey s�yledi. Fatıma ağlamaya başladı. Ben: “Neden ağlıyorsun.?” diye sordum. Sonra (Resulullah yine) gizlice ona bir şey s�yledi. (Bu defa) Fatıma g�ld�.
Ben: “Bu g�ne kadar b�ylesine �z�nt�yle i� i�e olan bir sevin� g�rmemiştim!” dedim ve Resulullah’ın ne s�ylediğini sordum. Fatıma: “Ben Resulullah’ın (s.a.a) sırrını a�ıklayacak değilim.” diye cevap verdi.
Resulullah (s.a.a) vefat ettikten sonra (tekrar aynı soruyu) sordum. O ş�yle cevap verdi: “Resulullah gizlice bana buyurdu ki: “Cebr�il yılda sadece bir defa Kur’an’ı bana sunuyordu. Ama bu yıl iki defa sundu. Ben bu olay i�in ecelimin yetiştiğinden başka bir sebep g�rm�yorum. Ve sen Ehl-i Beyt’in arasında bana kavuşacak ilk şahıssın.” (Bunları duyunca ağladım.)
Sonra buyurdu ki: “Acaba cennet hanımlarının seyyidesi (en �st�n�) veya m�minlerin hanımlarının seyyidesi olmak seni hoşnut etmez mi?” Bunu duyunca da g�ld�m."
Ahmed İbn-i Hanbel kendi M�sned’inde bu hadisi zikretmiştir. Ancak “cennet hanımlarının seyyidesi (en �st�n�)” yerine “bu �mmetin hanımlarını veya m�minlerin hanımlarının seyyidesi” tabirini rivayet etmiştir.
İbn-i Sa’d da bu hadisi “Tabakat” adlı eserinde zikretmiş ve yukarıdaki tabiri “bu �mmetin hanımlarının veya her iki alemin (d�nya ve ahiretin) hanımlarının seyyidesi (en �st�n�)” olarak rivayet etmiştir. İbn-i Esir de Usd-ul Gabe’de aynı hadisi “her iki alemin hanımlarının seyyidesi” tabiriyle, Nes�i ise aynı Ahmed İbn-i Hanbel’in M�sned’inde olduğu gibi rivayet etmiştir. [41]
2- Buhar� kendi Sahih’inde Aişe’den nakletmiştir ki: Biz Peygamberin (s.a.a) hanımları, topluca Peygamberin (s.a.a) yanında bulunuyorduk. Fatıma (sel�mullahi aleyha) tıpkı Resulullah (s.a.a) gibi y�r�yerek geldi. (Resulullah) onu g�r�nce “Hoş geldin kızım” dedi; sonra onu sağ veya sol yanına oturttu ve ona gizlice bir şey s�yledi; Fatıma şiddetle ağlamaya başladı. Resulullah, Fatıma’nın �z�nt�s�n� g�r�nce ona tekrar gizlice bir şey s�yledi. Bu defa Fatıma g�ld�. Ben Fatıma’ya dedim ki: “Ben Peygamberin hanımlarının i�inde bulunuyorum. Resulullah (s.a.a) bizlerden hi�birine s�ylemediği sırrını sana s�yledi; sen ise (sevineceğine) ağladın.” Resulullah (s.a.a) oradan kalkıp gidince ben, Peygamberin onun kulağına ne s�ylediğini sordum. Fatıma: “Ben Resulullah’ın sırrını a�ıklayacak değilim.” dedi. Resulullah vefat ettikten sonra Fatıma’dan Allah aşkına o s�z� bana s�ylemesini rica ettim.
Fatıma: “Şimdi s�ylerim” dedi ve ş�yle devam etti: “Birinci defa kulağıma, Cebrail’in her yıl bir defa ama bu yıl iki defa Kur’an’ı kendisine sunduğunu ve bunun da ancak ecelinin yakınlaştığı i�in olacağına inandığını s�yledi ve dedi ki: “Allah’tan kork ve sabırlı ol, ben senin i�in iyi bir selefim.” Bunun �zerine g�rd�ğ�n gibi ağladım. �z�nt�m� g�r�nce ikinci defa kulağıma şu c�mleyi s�yledi: “Ey Fatıma, acaba m�minlerin hanımlarının veya bu �mmetin hanımlarının seyyidesi (en �st�n�) olmaktan dolayı sevinmez misin?" Bu hadisi M�slim, Sahih’inde, Fatıma’nın faziletleri babında rivayet etmiştir. M�slim’in rivayetinin sonunda “ailemin i�erisinde bana en �abuk kavuşacak olan sensin” c�mlesi de bulunmaktadır. Aynı hadisi, M�slim kitabının başka bir yerinde eksiz olarak nakletmiştir. İbn-i Mace de bu hadisi kendi Sahih’inde aynı fazlalık ile birlikte nakletmiştir. Aynı hadisi Ebu Davud Teyalisi de kendi M�sned’inde ve Ebu Nuaym, Hilyet-�l Evliy�’da m�snet olarak rivayet etmişlerdir: Bu ikisinin naklindeki tabir ş�yledir: “...Alemlerin hanımlarının veya bu �mmetin hanımlarının seyyidesi (en �st�n�)...” Tahavi’de aynı hadisi M�şkil-�l Asar’da iki senetle rivayet etmiştir. Nesa� de bu hadisi “Has�is” adlı eserinde rivayet etmiştir. Nesa�’nin naklindeki tabir ise ş�yledir: “...Bu �mmetin hanımlarının en �st�n� olmak seni sevindirmez mi?” [42]
3- Tirmiz�, Huzeyfe’den ş�yle rivayet etmiştir: Annem, benden: “Son g�r�şmen ne zaman oldu?” diye sordu. Ben: “Falanca g�nden şimdiye kadar (kendisini ziyaret etmemişim)” dedim. Maksadı Peygamber (s.a.a) ile g�r�şmemdi. Bu y�zden bana kızdı. Bunun �zerine ben: “Akşam Resulullah’ın (s.a.a) yanına gidip akşam namazını onunla kılayım ve ondan bizim i�in mağfiret dilemesini isteyeyim.” dedim. Gidip akşam namazını Peygamber (s.a.a) ile kıldım; Resulullah yatsı namazını kılıncaya dek namaz kılmakla meşgul oldu. Yatsıdan sonra da yine nafile namazı kıldı. Ben de Peygambere (s.a.a) bakarak namaz kılmakla meşgul oldum. O benim sesimi duyunca: “Kimsin, Huzeyfe misin?” dedi. “Evet” dedim. Buyurdu ki: “İsteğin nedir?” Allah seni ve anneni bağışlasın.” Sonra s�zlerine devam ederek: “Bu (g�rd�ğ�m) melek, bu geceden �nce yery�z�ne asla inmemiş olan bir melektir. O, Rabbinin selamını bana ulaştırmak ve Fatıma’nın cennet hanımlarının en �st�n�, Hasan ve H�seyin’in cennet gen�lerinin efendileri olduğunu m�jdelemek i�in gelmiştir."
Bu hadisi Hakim de M�stedrek-�s Sahihayn’de muhtasar olarak iki senetle nakletmiş ve ikinci senedin sahih olduğunu s�zlerine eklemiştir.
Yine Ahmed İbn-i Hanbel bu hadisi M�sned’inde, Ebu Nuaym Hilyet-�l Evliy�’da, İbn-i Esir �sd-�l Gabe’de ve Muttaki Kenz-�l Umm�l’da nakletmiştir. Muttaki bu hadisi kitabının d�rt yerinde zikretmiştir. Birinci yerde Ruyani ve İbn-i Habban’ın da bu hadisi Sahihler’inde Huzeyfe tarikiyle rivayet ettiklerini kaydetmiştir. İkici yerde bu hadisi İbn-i Asakir’in Huzeyfe’den naklettiğini, ��nc� yerde İbn-i Cerir’in Huzeyfe’den naklettiğini ve d�rd�nc� yerde yalnız Hz. Fatıma’ya ait b�l�m� zikredip bu hadisi İbn-i Şeybe’nin naklettiğini kaydetmiştir.[43]
4- Hakim M�stedrek-�s Sahihayn’de Aişe’den naklen ş�yle yazıyor: Resulullah, (s.a.a) vefatıyla sonu�lanan hastalığında buyurdu ki: “Ey Fatıma! Acaba alemlerin kadınlarının en �st�n�, bu �mmetin hanımlarının b�y�ğ� ve m�minlerin hanımlarının b�y�ğ� olman seni hoşnut etmez mi?” [44] 5- Ebu Nuaym Hilyet-�l Evliy�’da İmran İbn-i Hasın’den naklen kaydetmiştir ki: Resulullah (s.a.a) buyurdu ki: “Fatıma rahatsızdır onun ziyaretine gelmiyor musunuz?” “Gidelim” dedim. Hareket edip Hz. Fatıma’nın (evinin) kapısına ulaştık; Resulullah selam verdi ve: “Yanımdaki ile birlikte i�eri girebilir miyiz?” diyerek izin istedi.
Fatıma “Evet, ama yanınızda olan kimdir? Allah’a yemin ederim ki ab�dan başka bir şey �zerimde yoktur.” Resulullah (s.a.a), o ab�yla kendini b�yle - ş�yle �rt diyerek onunla kendisini nasıl �rteceğini tarif etti. Sonra Fatıma “Allah’a yemin ederim ki, baş �rt�m de yoktur.” dedi.
Resulullah (s.a.a) �zerinde bulunan bir par�ayı verdi ve buyurdu: “Bununla başını �rt.” Sonra Fatıma eve girmemize izin verdi ve biz i�eri girdik. Resulullah (s.a.a) “Durumun nasıldır?” diye sorunca, Fatıma: “Bedenim rahatsızdır; �stelik yiyecek bir şey de yoktur.” dedi.
Resulullah buyurdu ki: “Acaba alemlerin hanımlarının en �st�n� olmak seni hoşnut etmez mi?
Fatıma: “Peki İmran kızı Meryem nasıl?” diye sordu. Resulullah: “O kendi zamanının (d�neminin hanımlarının b�y�ğ� ve sen de kendi d�neminin kadınlarının en �st�n�s�n; bil ki andolsun Allah’a seni d�nya ve ahirette efendi (ulu) olan birisiyle evlendirmişim.
Bu hadisi Tahavi M�şk�l-�l Asar’da nakletmiştir. O bu hadisin sonunda şu c�mlenin de yer aldığını kaydetmiştir: “(Hz. Ali’ye) M�nafıktan başkası d�şman olmaz.” Bu hadisi Muhibbuddin Taber�, Zehair’de zikretmiştir ve sonundaki ilavesiyle birlikte, Hafız Ebu-l Kasım Dimeşki’nin de naklettiğini kaydetmiştir. [45]
6- Ebu Nuaym, Cabir İbn-i Semure’den naklen ş�yle zikretmiştir: Resulullah (s.a.a) gelip bizim yanımızda oturdu ve ş�yle buyurdu: “Fatıma hastadır.” Orada bulunanlar: “Ziyaretine gidelim.” dediler. Kalkıp Fatıma’nın (s.a) evine doğru hareket ettiler. Fatıma’nın evinin kapısı a�ıktı. Peygamber, y�ksek sesle “Kendini iyice �rt, bir grup ziyaretine gelmiştir” buyurdu. Fatıma: “Ey Resulullah, �zerimde ab�dan başka bir �rt� yoktur.” dedi. Bunun �zerine Resulullah abasını �ıkarıp kapının arkasından Fatıma’ya doğru attı ve: “Bununla başını �rt” dedi. Sonra Resulullah i�eri girdi ve onun arkasından da diğerleri girdiler. Biraz oturduktan sonra kalkıp gittiler; sonra ziyarete gelen adamlar: “Allah’a andolsun, Peygamberimizin (s.a.a) kızının bu durumu (bu kadar fakir olması) hayret verici!” dediler. Resulullah (s.a.a) (bunu duyunca) ş�yle buyurdu: “O kıyamet g�n� b�t�n hanımlardan daha �st�n makama sahiptir." [46] 7- Nesa� Hasais’de kendi senediyle Ebu H�reyre’den ş�yle nakletmiştir:
(Yazın) Uzun g�nlerinden birinde Resulullah (s.a.a) bizim yanımıza ge� geldi. Akşam bizlerden biri: “Ya Resulullah, bu g�n seni g�rmememiz bize ağır geldi” dedi. Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: “Şimdiye kadar beni ziyaret etmemiş olan bir melek Allah’tan izin alıp (bug�n) benim yanıma geldi. O bana kızım Fatıma’nın �mmetimin kadınlarının en �st�n� ve Hasan ile H�seyin’in cennet gen�lerinin efendileri olduklarını m�jdeledi.” [47]
Muttaki de bu hadisi Kenz-�l Umm�l’da zikretmiş ve Taberan� ve İbn-i Neccar’ın bu hadisi Ebu H�reyre’den naklettiklerini kaydetmiştir.
8- Muttaki Kenz-�l Umm�l’dan Aişe’den ş�yle rivayet etmiştir: Resulullah (s.a.a) vefatıyla sonu�lanan hastalığı (�l�m hastalığı) sırasında: “Kızım Fatıma yanıma gel.” diye buyurdu... Resulullah bir s�re onunla gizlice konuştu. Fatıma ondan ayrıldığında ağlıyordu; ben de orada idim. Sonra tekrar Resulullah (s.a.a) Fatıma’ya: “Yanıma gel.” dedi. Fatıma da onun yanına yaklaştı ve Resulullah tekrar ona gizlice bir şey s�yledi. Bu defa Fatıma ayrıldığında g�l�yordu.
(Aişe diyor ki:) Ben ona “Ey Allah’ın Resul�’n�n kızı, baban sana gizli olarak ne s�yledi?” diye sordum. Fatıma: “Resulullah’ın bana gizlice s�ylediği sırrını o hayatta iken sana a�acağımı mı zannettin!” dedi. Bu durum, yani Resulullah’ın sırrını Aişe’den gizlemesi Aişe’ye �ok ağır geldi.
Resulullah (s.a.a) vefat ettiğinde Aişe: “Mevzuu bana bildirir misin?” diyerek Fatıma’dan (s.a) Resulullah’ın ona gizlice buyurduğu s�z� sordu.
Fatıma: “Şimdi olur” diyerek ş�yle devam etti: "Peygamber ilk �nce buyurdu ki: “Cebrail her yıl Kur’an’ı bana bir defa sunuyordu. Ama bu yıl iki defa sundu ve bana bildirdi ki her peygamber ancak bir �nceki peygamberin �mr�n�n yarısı kadar yaşar. Hz. İsa (a.s) y�z yirmi yıl yaşamıştır ve ben altmış yaşımı ge�tiğimi biliyorum.”
Resulullah bunları s�yleyince ben ağladım. Yine buyurdu ki: “Kızım, m�minlerin kadınlarından hi�birinin musibeti seninki gibi b�y�k olmayacaktır; bu y�zden senin sabrın hi�bir kimseden az olmamalıdır.”
İkinci defa ise bana gizlice Ehl-i Beyt’ten ona kavuşacak ilk şahsın ben olduğumu bildirdi ve buyurdu ki: “Sen cennet hanımlarının en �st�n�s�n.” [48]
Kenz-�l Umm�l’ın sahibi bu hadisi, İbn-i Asakir’in naklettiğini kaydetmiştir.
9- Hakim M�stedrek-�s Sahihayn’de kendi senediyle Aişe’den, Resulullah’ın (s.a.a) kızı Fatıma’ya ş�yle dediğini nakletmiştir: "Sana m�jde veriyorum ki ben, Resulullah’tan (s.a.a) ş�yle duydum: “Cennet hanımlarının �st�nleri şu d�rt hanımdır: İmran kızı Meryem, Resulullah’ın (s.a.a) kızı Fatıma, Huveylid kızı Hatice ve Asiye.” [49]
10- Muttaki Kenz-�l Umm�l’da Hz. Ali’den (a.s) ş�yle rivayet etmiştir: Peygamber (s.a.a) Fatıma’ya (s.a): “Cennet hanımlarının en �st�n� olman ve iki �ocuğunun da cennet gen�lerinin efendisi olması seni hoşnut etmez mi?” dedi. [50] Muttaki, bu hadisi, Bezzaz’ın da rivayet ettiğini kaydediyor. 11- Muttaki, kitabının başka bir yerinde ise yukarıdaki hadisi ş�yle naklediyor: "Ey Fatıma, herkesten �nce İslam’ı kabul eden ve b�t�n M�sl�manların en bilgini olan birisiyle evlendirmem seni hoşnut etmez. mi? Ger�ekten sen benim �mmetimin kadınlarının en �st�n�s�n, nasıl ki Meryem kendi kavminde �st�nl�k kazandı. Ey Fatıma, Allah yery�z� halkına nazar eyledi ve onlardan iki kişiyi se�ti. Bunlardan birinin senin baban ve diğerinin de senin kocan olmasına sevinmiyor musun?" [51]
Muttaki, bu hadisi Hakim, Taberan� ve Hatib’in de rivayet ettiklerini kaydetmiştir. 12- Zehair-�l Ukb� kitabının sahibi, İbn-i Abbas’tan Resulullah’ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu rivayet etmiştir: "D�rt kadın kendi d�nemlerinin hanımlarının en �st�nleridir. İmran kızı Meryem, Mezahim kızı Asiye, Huveylid kızı Hatice ve Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma. Ve onların en bilgilisi Fatıma (s.a)dır."
Ebu Nuaym, bu hadisi Hafız Sakafi el-İsfahan�’nin rivayet ettiğini kaydetmiştir.
Bu hadisi Suyut� de ed-D�rr-�l Mensur’da; “Ve iz kalet-il melaiketu ya Meryem-u innellahe-stafaki ve tahhereki ve’s-tafaki ala nisa-il alemin” [52] ayetinin tefsirinde zikretmiştir.
Bu hadisi İbn-i Asakir’in Mukatil’den, onun da Dahhak’tan ve onun da İbn-i Abbas’tan naklettiğini kaydetmiştir. [53] 13- Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn’de kendi senediyle İbn-i Abbas’tan naklediyor ki: Resulullah (s.a.a) bir defasında d�rt �izgi �izerek (ashabından): “Bunların ne olduğunu biliyor musunuz?” diye sorudu. Ashap: “Allah ve Resul� daha iyi bilir.” diye cevap verdiler. Hz. Peygamber (s.a.a) buyurdu ki: “Cennet kadınlarının en faziletleri olan Huveylid kızı Hatice, Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma, İmran kızı Meryem ve Mezahim kızı Asiye'dirler....”
Hakim bu hadisin senedinin sahih olduğunu kaydetmiştir. Yine bu hadisi kitabının diğer yerlerinde de sahih senetlerle İbn-i Abbas’tan nakletmiştir.
Ayrıca bu hadisi Ahmed İbn-i Hanbel de kendi M�sned’inde �eşitli senetlerle İbn-i Abbas’tan rivayet etmiştir. Yine İbn-i Abdulbirr aynı hadisi “el-İsti�b” adlı kitabında iki senetle zikretmiştir. Yine bu hadisi Suyut� “ed-D�rr-�l Mensur” adlı tefsirinde; “Ve zarebellah-u meselen lillez�ne amenu-mereete Fir’avn’e” [54] ayetiyle ilgili olarak zikretmiştir. Suyut� bu hadisi Taberan�’nin de rivayet ettiğini kaydetmiştir. Keza aynı hadisi İbn-i Esir, �sd-�l Gabe’de zikretmiştir ve keza Muhibbuddin Taber� de Zehair’de naklederek, Ahmed ve Ebu Hatim’in de bu hadisi zikrettiklerini kaydetmişlerdir. Yine aynı hadisi İbn-i Hacer el-İsabe’de zikretmiş ve aynı sayfada Aişe’den ş�yle bir hadis de rivayet etmiştir:
Ben babasından (Hz. Muhammed’den -s.a.a-) başka Fatıma’dan (s.a) daha faziletli olan birisini g�rmedim. Yine aynı hadisi Ebu Amr el-İsti�b’ında ve Heysem� de, Mecma’inde zikretmişlerdir. Heysem� s�z konusu hadisi, Ahmed, Ebu Ye’l� ve Taberan�’nin de naklettiklerini kaydederek onun senedinin sahih olduğunu s�ylemiştir. Bu hadisi Tahavi de M�şkil-�l Asar’da rivayet etmiştir. Yine mezkur hadisi, Askalan� Feth-�l B�r�’de nakletmiş ve ş�yle demiştir: “Bu hadis, Taberan�’nin el-Evsat’ında Ebu H�reyre yoluyla naklettiği bir hadisle ve keza Ahmed’in Ebu Said vasıtasıyla naklettiği başka bir hadisle de desteklenmektedir”. Ayrıca kitabının 282. sayfasında da kaydetmiştir ki: “Nesa� sahih senetle İbn-i Abbas’tan: “Cennet hanımlarının en faziletlileri Hatice, Fatıma, Meryem ve Asiye’dir.” diye bir hadis nakletmiştir.” [55]
14- İbn-i Abd�lbirr, iki senetle Ebu H�reyre’den rivayet etmiştir ki: Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Alemlerin kadınlarının en iyileri d�rt kadındır: İmran kızı Meryem, Mezahim kızı Asiye, Huveylid kızı Hatice ve Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma."
Bu hadisi Heysem� de Mecma-�z Zev�id’de ve Sa’lebi, Kasas-ul Enbiya’da zikretmişlerdir. Bu ikisinin nakillerinde tabir y�n�nden az bir farklılık vardır, ama mana aynıdır. [56] 15- Muttaki, Kenz-�l �mmal’da Resulullah’tan (s.a.a) ş�yle rivayet etmiştir: "Sizin erkekleriniz arasında en �st�n olan Ali, gen�leriniz arasında en �st�n olan Hasan ile H�seyin ve kadınlarınız arasında en �st�n olan Fatıma’dır." [57]
Hatib-i Bağdad� de bu hadisi rivayet etmiştir. 16- Menavi, Feyz-�l Kadir’de Haris İbn-i Ebu �same yoluyla Urve b. Z�beyr’den rivayet ediyor ki: "Hatice kendi d�neminin (aleminin) hanımlarının en iyisi idi. Meryem de kendi d�neminin (aleminin) kadınlarının en iyisi idi ve Fatıma da kendi d�neminin (aleminin) kadınlarının en iyisidir." [58] 17- İbn-i Cerir kendi tefsirinde Enes İbn-i Malik’den naklediyor ki: "Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Alemlerin kadınlarının en iyileri (ve faziletlileri) d�rt kişidir: İmran kızı Meryem, Mezahim kızı ve Firavun’un hanımı Asiye, Huveylid kızı Hatice ve Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma." [59]
18- Tirmiz�, Enes’ten naklen rivayet etmiştir ki Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "B�t�n insanlar i�erisinde fazilet hususunda şu d�rt kadını bilmen yeter: İmran kızı Meryem, Huveylid kızı Hatice, Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma ve Firavun’un hanımı Asiye."
Bu hadisi Hakim M�stedrek-�s Sahihayn’de iki senetle rivayet etmiştir ve ikinci senetten sonra “Bu hadis Şeyheyn’in (Buh�r� ve M�slim’in) şartına g�re sahihtir” demiştir. Yine Ahmed İbn-i Hanbel, kendi M�sned’inde ve Ebu Nuaym, Hilyet-�l Evliy�’da ve Tahav�, M�şkil-�l Asar’da bu hadisi nakletmişlerdir. Hatib Bağdad� de kendi Tarih’inde iki senetle bu hadisi zikretmiştir. Bu iki rivayette hadis ş�yledir: “Alemlerin hanımlarının en hayırlısı d�rt şahıstır...” İbn-i Esir de hadisi bu şekilde zikretmiştir. İbn-i Hacer de bu hadisi Tehzib-�t Tehzib’de Şa’bi yoluyla Cabir’den merfu’ olarak nakletmiştir. İbn-i Abd�lbirr de bu hadisi el-İsti�b’ında iki yolla rivayet etmiştir, onların birinde şu tabir yer almıştır: “Alemdeki kadınların en hayırlısı...” Yine aynı hadisi Muttaki, Kenz-�l �mmal’da zikret-miştir ve İbn-i Habban’ın da bu hadisi rivayet ettiğini kaydetmiştir. Yine bu hadisi Fahr-i Raz� de kendi tefsirinde; “Ve iz kalet-il melaiket-� ya Meryem-u...” [60] ayetinden sonra zikretmiştir. Yine aynı hadisi Suyut� ed-D�rr-�l Mensru’da; Ve iz kalet’il melaiket-�... ayetinin tefisiri b�l�m�nde nakletmiştir. Suyut� bu hadisi İbn-i Habban’ın da naklettiğini kaydediyor. [61]
19- İbn-i Cerir Taber�, kendi Tefsir’inde kendi senediyle Katade’den naklediyor ki: "Allah’ın Peygamberi’nin ş�yle s�ylediği bize rivayet edilmiştir.
Alemlerin kadınları arasında �rnek olarak: İmran kızı Meryem, Firavun’un hanımı Asiye, Huveylid kızı Hatice ve Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma’yı sayman yeter." [62]
20- Yine Taber� kendi Tefsir’inde kendi senediyle Ebu Musa Eş’ar�’den nakletmiştir ki, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Erkeklerden bir�okları kamil oldular. (İnsanlığın en y�ksek mertebesine ulaştılar) Ama kadınlardan Meryem, Firavun’un hanımı Asiye, Huveylid kızı Hatice ve Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma’dan başkası kamil olmamıştır."
Bu hadisi Zemahşeri, Keşşaf’da, Tahrim suresinde yer alan “...ellet� ahsenet ferceha” [63] ayetinin tefsiri b�l�m�nde rivayet etmiştir. Yine aynı hadisi Askalan�, Feth-ul Bari’de zikretmiştir. Askalan�, ayrıca bu hadisi Taberani’nin ve Sa’lebi’nin de (kendi Tefsir’inde) naklettiklerini kaydediyor. [64]
21- Suyut�, ed-D�rr-�l Mensur’da Al-i İmran suresinde yer alan, “Ve iz kalet’il melaiket-� ya Meryem-�...” [65] ayetinin tefsiri b�l�m�n�n devamında İbn-i Murdeveyh’in Enes’ten şu hadisi naklettiğini zikrediyor: Enes, Resulullah’ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu s�ylemiş: "Allah Teala d�rt kadını, alemlerin kadınlarının hepsinden se�kin kıldı: (Bunlar) Mezahim kızı Asiye, İmran kızı Meryem, Huveylid kızı Hatice ve Muhammed (s.a.a) kızı Fatıma’dır." [66]
10. B�l�m
Hz. Fatıma’nın (s.a) Bazı Kerametlerine Dair Sa’leb�, Kasas-ul Enbiya’da, Zemahşer�, Keşşaf’da “Kullema dehale aleyha Zekeriyya...” [67] ayetinin tefsirinde ve Suyut�, ed-D�rr-�l Mensur’da mezkur ayetin tefsirinde Ebu Ye’la vasıtasıyla Cabir’den şu rivayeti nakletmişlerdir. Sa’leb’inin nakline g�re rivayetin metni ş�yledir: "Abdullah İbn-i Hamit, Cabir İbn-i Abdullah’tan rivayet etmiştir ki: Resulullah (s.a.a) birka� g�n yemek yemeden ge�irdi. Bu durumdan meşakkate d�şen Resulullah (s.a.a) (bir şey bulmak i�in) hanımlarının evlerinde yiyecek bir şey aradı, ama bir şey bulamadı. Bunun �zerine Fatıma’nın (s.a) yanına gelip: “Kızım, yiyecek bir şeyin varsa getir yiyelim; ben acım” dedi. Fatıma: “Hayır, Allah’a andolsun (ki bir şey yoktur)...” diye cevap verdi. Hz. Resulullah (s.a.a) oradan ayrıldığında, Hz. Fatıma’nın komşusu iki tane ekmek ve biraz da et Hz. Fatıma’ya g�nderdi. O da onları alıp bir kabın i�erisine bırakıp �zerini �rtt�. Kendisi ve �ocukları bir v�de yemeğe muhta� olmalarına rağmen: “Resulullah’ı (s.a.a) kendim ve yanımdakilere tercih edeceğim” dedi.
Sonra, Hasan ve H�seyin’i cedleri Resulullah’ın (s.a.a) peşi sıra g�nderdi ve Resulullah geri d�nd�. Fatıma: “�ocuklarım sana feda olsun, Allah bize bir şey verdi ve ben onu senin i�in ayırdım.” dedi. Peygamber de (s.a.a): “Getir” diye buyurdu. Onu getirip �zerini a�tığında kabın (ekmek ve et ile) dolu olduğunu g�rd�. G�rd�ğ�ne şaşırdı ve bunun Allah’ın bereketi olduğunu anladı. Bunun i�in Allah’a hamd edip Peygambere salavat getirdi.
Peygamber (s.a.a) “Bunu nereden elde ettin?” diye sorunca Fatıma: “Bu Allah’ın indinden (gelen) bir nimettir, Allah dilediğine hesapsız rızk verir” dedi. Resulullah da (s.a.a) Allah’a hamdederek ş�yle buyurdu: “Hamd olsun Allah’a ki, seni, Beni İsrail’in kadınlarının en �st�n� olana benzetmiştir. Ona da Allah g�zel bir rızk verince eğer o rızktan sorulsaydı; Bu Allah’ın indindendir; ger�ekten Allah dilediğine hesapsız rızk verir” derdi. Sonra Resulullah (s.a.a), Ali’yi (a.s) �ağırdı. O da geldi. Resulullah (s.a.a), Ali, Fatıma, Hasan ve H�seyin ve Peygamberin b�t�n hanımları o yemekten doyuncaya kadar yediler. Ama kap yine olduğu gibi dolu kalmıştı.
Hz. Fatıma (s.a) demiştir ki: "Ben o yemekten b�t�n komşularıma da verdim. Allah ona bereket ve kalıcı bir hayır vermişti. Kaptaki yemeğin aslı, iki tane ekmek ve bir par�a etten ibaretti, geri kalanı ise Allah’ın verdiği bereket idi."[68]
11. B�l�m
Fatıma'nın (a.s)' Allah'ın Se�kin Kıldığı Bir Kadın Olduğuna Dair
1- er-Riyaz-un Nazıra kitabının sahibi, Ebu Said'in "Şeref-�n N�b�vvet" adlı kitabında şu hadisi naklettiğini zikretmiştir: "Resulullah (s.a.a) Ali'ye (a.s) ş�yle buyurdu: "Sana verilmiş olan �� zellik vardır ki onlar, (senden başka) hi� kimseye, hatta bana bile verilmemiştir: Sen benim gibi bir kayınpedere sahipsin; benim b�yle bir kayınpederim yoktur; Fatıma gibi bir eşin var; benim eşim (fazilet y�n�nden) onun gibi değildir ve senin sulb�nden Hasan ve H�seyin gibi �ocuklar v�cuda gelmiştir; benim b�yle �ocuklarım yoktur, ama siz benden ve ben de sizdenim." [69]
2- Hatib-i Bağdadi, İbn-i Abbas yoluyla Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu naklediyor: "Ben, mi'rac gecesi cennetin kapısına ş�yle yazılmış olduğunu g�rd�m: La ilahe illellah, Muhammed’un Resulullah, Aliyyun Habibullah (yani Ali Allah'ın mahbubudur) el-Hasan-u ve-l H�seyin-u Safvetullah (yani Hasan ve H�seyin Allah'ın se�kin kıldığı kimselerdir) Fatımet-u Hiyeretullah (yani Fatıma Allah'ın beğendiği bir şahıstır) Ala bağizihim la'netullah (yani onlarla d�şmanlık yapana Allah'ın la'neti olsun)." [70]
12. B�l�m
Fatıma'nın (s.a) İnsanların En Doğru Konuşanı Olduğuna Dair 1- Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn'de ş�yle nakletmiştir: "Resulullah'ın kızı Fatıma'dan ne zaman s�z a�ılsaydı Aişe: "Ben babası hari�, onun gibi doğru ve sarih konuşan birisini g�rmedim." derdi.
Hakim, bu hadisi M�slim'in sahih bildiğini kaydediyor. Yine bu hadisi İbn-i Abd�lbirr, el-İsti�b kitabında zikretmiştir." [71]
2- Ebu Nuaym da Aişe'nin ş�yle dediğini rivayet etmiştir: "Babası (Hz. Muhammed) hari�, Fatıma (s.a) gibi doğru konuşan birisini g�rmedim…" [72]
13. B�l�m
Peygamber (s.a.a)'ın, "Fatıma'nın (a.s) �ocuklarının Babası Benim…" diye Buyurduğuna Dair
1- Hakim M�stedrek-�s Sahihayn'de, Cabir'den naklen Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu yazıyor: "Her annenin �ocukları, �ocukların babasına nispet edilir; ancak Fatıma'nın iki oğlu (Hasan ve H�seyin) hari�. ��nk� ben onların velisi ve nispet edilmeleri gereken babasıyım."[73]
Hakim, bu hadisin senedinin sahih olduğunu s�ylemiştir. 2 - Hatib-i Bağdadi, Tarih-i Bağdad'da iki senetle Hz. H�seyin'in kızı Fatıma vasıtasıyla Resulullah'ın (s.a.a) kızı Hz. Fatıma'dan Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu naklediyor: "Adem oğullarının hepsi, baba tarafından olan akrabalarına nispet edilir; ancak Fatıma'nın evlatları hari�. ��nk� onların babası ve nispet edilmeleri gereken akrabaları benim." [74]
3 - Muttak� Kenz-�l Umm�l'da bu konuyla ilgili olarak �� hadis zikretmiştir. Bunlardan birincisi ş�yledir: "Her kadının �ocukları ancak baba tarafından olan yakınlarına ve ecdadına intisap eder; sadece Fatıma'nın evlatları hari�; ��nk� ben onların velisi ve nispet edilmeleri gereken yakınıyım." [75]
İkinci Hadis: "Her annenin �ocukları, babalarına ve baba tarafından olan ecdadına intisap eder; ancak Fatıma'nın evlatları hari�. ��nk� onların velisi ve nispet edilmeleri gereken yakınları benim." [76]
Muttaki bu iki hadisi Taberan�'nin Hz. Fatıma'dan rivayet ettiğini zikretmiştir.
��nc� Hadis: "Her kadının �ocuklarının nispet edildiği yakınları, baba tarafıdır; sadece Fatıma'nın �ocukları hari�. ��nk� onların nispet edilmeleri gereken yakınları ve onların babaları benim."
Bu hadisi Taberan�, �mer'den nakletmiştir. 4 - Yine Kenz-�l Umm�l'da, Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğu nakledilmiştir: "Her babanın evlatları, baba tarafına intisap eder; Fatıma'nın �ocukları hari�. ��nk� onların velisi ve babası benim; onlar benim toprağım ile yoğrulmuşlardır. Vay olsun, onların faziletlerini ink�r edenlere. Kim onları severse, Allah onu sever ve kim onlara buğzederse (onlara d�şman olursa) Allah da ona buğzeder." [77]
Muttaki, bu hadisi İbn-i Asakir'den, o da Cabir'den o da Peygamberden (s.a.a) nakletmiştir.
5 - Heysem�, Mecma-�z Zev�id'de Fatımet-ul Kubra'dan rivayet etmiştir ki, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Her annenin �ocukları, baba tarafına intisap eder; sadece Fatıma'nın �ocukları hari�. ��nk� onların velisi benim ve intisap etmeleri gereken yakını, benim." [78]
Heysem� bu hadisi, Taberani ve Ebu Ye'l�nın rivayet ettiğini kaydetmiştir.
6- Zehair-�l Ukb�'da �mer'den, Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğu rivayet edilmiştir: "Her babanın �ocukları, baba tarafına intisap eder; sadece Fatıma'nın �ocukları hari�. ��nk� onların babası ve intisap etmeleri gereken b�y�kleri benim." [79]
M�ellif, bu hadisi Ahmed İbn-i Hanbel'in de Menakıb’ında rivayet ettiğini kaydetmiştir.
14. B�l�m
Hz. Mehdi'nin (a.f) Hz. Fatıma’nın (s.a) Soyundan Olduğuna Dair
1- Buh�r�, Tarih-i Kebir’de kendi senediyle Peygamberin (s.a.a) zevcesi �mm� Seleme vasıtasıyla, Peygamberden (s.a.a) ş�yle rivayet etmiştir: "Mehdi haktır ve Fatıma’nın evlatlarındandır (Fatıma’nın evlatlarının soyundandır)." [80] Bu hadisi Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn’de; Kuşeyri el-Harran�, Tarih-�r Rıkka’da ve İbn-i Mace, Siret-�l Mustafa’da rivayet etmiştir.
2- Ebu Davud, S�nen’inde kendi senediyle �mm� Seleme’den rivayet etmiştir ki o ş�yle diyordu: "Ben Resulullah’ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu duydum: "Mehdi, Fatıma’nın evlatlarından olan benim itretimdendir (soyumdandır)." [81] Bu hadisi, İbn-i Sabbağ-i Maliki, el-F�sul-�l Muhimme’de ve İbn-i Hacer, es-Savaik-ul Muhrika’da M�slim, Nesa�, İbn-i Mace, Beyhaki ve diğerlerinden rivayet etmişlerdir. Yine bu hadisi Hafız Genci, el-Beyan Fi Ahbar-ı Ahir’iz Zaman’da rivayet etmiştir. Hafız Genci bu hadisin hasen ve sahih olduğunu kaydetmiştir.
3- Hafız Ebu Nuaym, “el-Erbeune Hadisen Fi Zikr-il Mehdi” adlı risalesinde d�rd�nc� hadis olarak kendi senediyle Ali İbn-i H�seyin’den (a.s), o da babasından ş�yle rivayet etmiştir: "Resulullah (s.a.a) Fatıma’ya (s.a) ş�yle buyurdu: "Mehdi senin evlatlarındandır." [82]
Bu hadisi Muhibbuddin Taber�, Zehair-�l Ukb� kitabında, Muttaki, Kenz-�l Umm�l’da, Mevlevi Hasan-�z Zeman, el-Fikh-ul Kebir’de, Menav�, Kun�z-ul Hakaik’te ve Suyut�, el-Hav� Li-l Fetava’da rivayet etmişlerdir.
4- Muttaki, M�ntahab-u Kenz-ul Ummal’da İbn-i Asakir yoluyla, Hz. H�seyin’den (a.s) rivayet etmiştir ki, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "M�jdeler olsun sana ey Fatıma, ��nk� Mehdi sendendir (senin soyundandır)." [83]
Bu hadisi Hamzav�, Meşarik-ul Envar Fi Fevz-i Ehl-il İtibar adlı eserinde, Suyut�, el-Havi Li-il Fetava’da, Kund�z�, Yenabi-ul Mevedde’de ve Menav� Kun�z-�l Hakaik’te rivayet etmişlerdir.
5- Kund�z�, Yenabi-ul Mevedde’de, Semhudi’nin Cevahir-ul Ikdeyn kitabında kendi senediyle Ebu Eyyub Ensar�’den ş�yle rivayet ettiğini kaydediyor: "Resulullah (s.a.a) Fatıma’ya (radiyallahu anha) ş�yle buyurdu: "Peygamberlerin en hayırlısı (en �st�n�) bizdendir; o da senin babandır. Vasilerin en hayırlısı (en �st�n�) bizdendir; o da senin kocandır. Şehitlerin en hayırlısı (en �st�n�) bizdendir; o da senin babanın amcası Hamza’dır. Cennette iki kanatla istediği yere u�an bizdendir; o da senin babanın amcası oğlu Cafer’dir. Bu �mmetin iki torunu ve cennet gen�lerinin efendileri Hasan ve H�seyin bizdendir; onlar da senin �ocuklarındır. Ve Mehdi bizdendir; o da senin evlatlarındandır." [84] Bu Hadisi Taberan�, el-Evsat’ta ve az bir farkla da el-Mu’cem-�s Sağir’de ve Hafız Genci, el-Beyan Fi Ahbar-i Ahir-iz Zaman’da rivayet etmiştir.
6- Hafız Genci, el Bey�n Fi Ahbar-i Ahir-iz Zaman adlı eserinde naklettiği ilk hadis olarak kendi senediyle S�fyan İbn-i Uyeyne’den, o da Ali el-Hilal’dan ş�yle rivayet etmiştir ki: "Ben, Resulullah’ın (s.a.a) �l�m�yle sonu�lanan hastalığı sırasında Peygamberin (s.a.a) huzuruna geldim. Fatıma da (s.a) Peygamberin (s.a.a) başı ucunda idi. Bu sırada Fatıma, (s.a) y�ksek sesle ağlamaya başladı. Resulullah (s.a.a) ona doğru bakarak: "Ey habibem (dostum) Fatıma, ni�in ağlıyorsun?" dedi."
Fatıma: "Senden sonra helak olmaktan korkuyorum" dedi. Bunun �zerine, Peygamber (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Ey habibem, bilmiyor musun, Allah Teala yery�z�ne bir defa nazar etti ve i�inden senin babanı se�ti ve babanı risaletiyle g�revlendirdi. Sonra tekrar yery�z�ne nazar etti ve (insanlar arasında) senin eşini se�ti ve seni onunla evlendirmemi bana vahyetti. Ey Fatıma, biz �yle bir Ehl-i Beyt’iz (bir aileyiz) ki, Allah bizlere �nceki ve sonraki insanlardan hi�birine vermediği yedi �zellik vermiştir:
Ben, Allah yanında Hatem-�n Nebiyyin ve Ekrem-un Nebiyyin’im (yani peygamberlerin sonuncusu ve en �st�n�y�m) ve mahlukat arasında Allah’ın en �ok sevdiği (kul) benim ve ben senin babanım.
Benim vasim, vasilerin en �st�n� ve Allah’ın en �ok sevdiği vasidir ve o da senin eşindir.
Meleklerle birlikte cennette iki yeşil kanatla u�acak olan bizdendir; o da babanın amcasının oğlu ve kocanın kardeşidir. Bu �mmetin iki torunu da bizdendir; onlar da senin �ocukların Hasan ve H�seyin’dir; onlar cennet ehlinin gen�lerinin efendileridirler. Ve beni hak �zere g�nderene andolsun ki, onların babası onlardan daha �st�nd�r.
Ey Fatıma, beni hak �zere peygamber olarak g�nderene andolsun ki, bu �mmetin Mehdi’si de o ikisindendir (Hasan ve H�seyin’in soyundandır). �yle ki d�nyayı kargaşalık sarar ve fitneler baş g�sterir, yollar kesilir, insanlar birbirlerine saldırırlar, ne b�y�k k��ğe rahmeder ve ne de k��k b�y�ğe saygı g�sterir; b�yle bir zamanda Allah bu ikisinin soyundan sapıklık kalelerini ve kilitli kalpleri fethedecek birini g�nderir; benim dini ilk zamanda hakim kıldığım gibi o da dini ahir-uz zamanda hakim kılar ve (o gelmeden �nce) d�nya zul�mle dolduğu gibi (o d�nyayı) adaletle doldurur.
Ey Fatıma, �z�lme ve ağlama! ��nk� Allah’ın sana merhamet ve şefkati benden daha �oktur. Bu da senin bana intisabın ve kalbimdeki makamından dolayıdır. Allah, ailen i�erisinde soy y�n�nden en şerefli, makamı en y�ce, halkın en �ok merhametlisi olanı, Ehl-i Beyt’in en adili ve h�k�m vermede en basiretli olanı sana eş olarak se�miştir. Ben Rabbimden istedim ki, Ehl-i Beyt’im arasında bana kavuşacak olan ilk şahıs sen olasın." [85]
Hz. Ali (s.a) diyor ki: "Peygamber (s.a.a) vefat ettikten sonra Fatıma (s.a) yetmiş beş g�nden fazla yaşamadı. Allah bu kısa s�reden sonra onu Peygambere (sallall�hu aleyhima ve sellem) kavuşturdu."
Muasır alimlerden olan Hadaik-ul Arifin kitabının sahibi merhum Fazl-i Ali, bu hadislerle ilgili olarak ş�yle bir not d�şm�şt�r: "Bu hadiste ge�en “bu �mmetin Mehdi’si de o ikisindendir” tabiri, bu mazmunda nakledilen diğer bazı hadislerde, “bu �mmetin Mehdi’si de bizdendir” olarak ge�mektedir. Ama bu n�shaya, yani “bu �mmetin Mehdi’si de o ikisindendir” n�shasına g�re o ikisinden maksat, Hz. Hasan ve H�seyin (a.s)’dır. ��nk� İmam Muhammed Bakır’ın (a.s) annesi İmam M�cteba’nın kızıdır. Buna g�re İmam Muhammed B�kır (a.s) ve sonraki imamlar (a.s) o ikisinin neslindendirler." Bu hadisi Hafız Ebu Nuaym, el-Erbeune Hadisen Fi Zikr-il Mehdi’de, Muhibbuddin Taber�, Zehair-�l Ukb�’da,Suyut�, el Havi li-l Fetava’da ve Kunduz�, Yenabi-ul Mevedde’de rivayet etmişlerdir.
15. B�l�m
Hz. Fatıma (s.a)'ın �l-i Aba’dan Olduğuna ve Kisa Hadisi'nin Onların Masumiyetini İspatladığına Dair 1- H�kim, M�stedrek-�s Sahihayn’de, Abdullah İbn-i Cafer İbn-i Ebi Talib’den rivayet etmiştir ki: "Resulullah (s.a.a), rahmetin indiğini g�rd�ğ�nde iki defa: “�ağırın gelsinler yanıma” diye buyurdu. Safiye: “Kimi ya Resulullah?” dedi. Peygamber (s.a.a): “Ehl-i Beytimi; Ali’yi, Fatıma’yı, Hasan’ı ve H�seyin'i” diye buyurdu. Bunlar geldiğinde Peygamber (s.a.a) ab�sını onların �zerine attı; sonra ellerini yukarıya kaldırıp ş�yle dua etti:
“Ey Allah’ım, bunlar benim Ehl-i Beyt’imdir. Sen Muhammed ve �l-i Muhammed’e salavat g�nder.” [86]
Bunun �zerine Allah (azze ve celle) de şu ayeti indirdi: "Ger�ekten Allah siz Ehl-i Beyt’ten her t�rl� pisliği gidermeği ve sizleri tertemiz kılmayı istiyor." [87] Hakim, bu hadisin senedinin sahih olduğunu kaydetmiştir. 2- Tirmiz�, kendi Sahih’inde, �mer İbn-i Ebu Seleme’den rivayet etmiştir ki: "Ger�ekten Allah siz Ehl-i Beyt’ten her t�rl� pisliği gidermeği ve sizleri tertemiz kılmayı istiyor" [88] ayeti, �mm� Seleme’nin evinde Resulullah’a (s.a.a) nazil oldu. Bunun �zerine Peygamber (s.a.a), Hasan, H�seyin ve Fatıma’yı �ağırttı ve onları kendi �n�nde oturttu ve Ali’yi �ağırıp arkasında oturttu; onları ve kendini bir kis�yla �rtt� ve sonra ş�yle buyurdu:
“Allah’ım, bunlar benim Ehl-i Beyt’imdir; bunlardan her t�rl� pisliği gider ve bunları tertemiz kıl.” [89] İbn-i Asakir de bu hadisi rivayet etmiştir. İbn-i Asakir’in nakline g�re hadisin sonunda şu ilave de mevcuttur: “�mm� Seleme “beni de onlarla birlikte karar kıl. dedi. Resulullah: “Sen kendi mevkiinde dur, senin de akıbetin hayırdır" buyurdu.
Bu hadis; Taber� ve İbn-i Kesir, kendi Tefsir’lerinde ve Tahavi de M�şkil-�l Asar’da rivayet etmiştir. Kis� hadisi şerifi, muhtelif tabirlerle bir�ok senetle rivayet edilmiştir. Bu y�zden bu hadis senet y�n�nden sahih ve kesindir. [90]
3- Şeyh Abdullah Behrani, kendi senediyle sahabenin b�y�klerinden olan Cabir İbn-i Abdullah-i Ensar�’den ş�yle rivayet etmiştir: "Rahman ve Rahim Allah’ın adıyla. Resulullah’ın (s.a.a) kızı Fatıma’nın (s.a) ş�yle buyurduğunu duydum:
"Bir g�n babam Resulullah (s.a.a) benim evime geldi ve: “Es-selamu aleyki ya Fatıma” (sana selam olsun ey Fatıma). dedi. Ben: “Aleyke’s-selam” dedim. (Babam Resulullah): “V�cudumda bir bitkinlik hissediyorum” dedi. Ben: “Allah seni bitkinliğe karşı korusun” dedim. Sonra: “Kızım, Yemen malı olan ab�yı getir ve benim �zerime �rt” dedi. Ve ben o ab�yı getirip �zerine �ektim. Bu sırada onun y�z�n�n dolunay gibi parladığını g�rd�m.
Biraz ge�meden oğlum Hasan da geldi ve: “Es-selamu aleyki ya �mmah” (yani sana selam olsun ey annem). dedi ve ben: “Aleyke-s selam ey benim g�z�m�n nuru ve kalbimin meyvesi” dedim. O: “Anne! Ben burada bir g�zel koku hissediyorum; bu koku ceddim Resulullah’ın (s.a.a) kokusuna benziyor” dedi. “Evet, ceddin kis�nın (ab�nın) altındadır” dedim. Hasan ab�ya doğru giderek: “Es-selamu aleyke ya ceddah. Ey Resulullah, benim de ab�nın altına girip senin yanında bulunmama izin verir misin?” dedi. Peygamber (s.a.a): “Aleyke-s selam ey benim �ocuğum ve havuzumun sahibi, evet izin veriyorum” dedi. Hasan da Peygamber (s.a.a) ile birlikte ab�nın altına girdi. Az ge�meden oğlum H�seyin i�eri girdi ve: “Es-selamu aleyki ya �mmah (ey anne).” dedi. Ve ben: “Aleyke-s selam ey benim oğlum ve g�z�m�n nuru ve g�nl�m�n meyvesi” dedim. H�seyin: “Anne, ben burada bir g�zel koku hissediyorum; ceddim Resulullah’ın kokusuna benziyor” dedi.“Evet, dedim, ceddin ve kardeşin ab�nın altında bulunuyorlar” dedim. H�seyin ab�ya doğru yaklaşarak: “Es-selamu aleyke ya ceddah, Es-selamu aleyke ya menihterahullah (sana selam olsun ey b�y�k babam, sana selam olsun ey Allah’ın se�kin kıldığı kimse). Benim de sizinle beraber ab�nın altına girmeme izin verir misiniz?” dedi. Peygamber (s.a.a): “Aleyke’s-selam ey evladım, �mmetimin şefaatcısı, evet izin verdim. diyerek karşılık verdi.” H�seyin de kis�nın altına girdi.
Bu esnada Ebu-l Hasan Ali İbn-i Ebu Talib (a.s) geldi. Ve: “Es-selamu aleyki ya binte Resulullah” dedi. (Yani, sana selam olsun ey Resulullah’ın kızı.) Ben de: “Aleyke’s-selam ya Ebe-l Hasan ve ya Emir-el M�minin” diye cevap verdim. Sonra: “Ben burada g�zel bir koku hissediyorum; bu koku amcam oğlu ve kardeşim Resulullah’ın kokusuna benziyor” dedi. “Evet” dedim. “Peygamber, �ocuklarınla birlikte kis�nın altındalar.” Ali de ab�ya doğru ilerleyip: “Es-selamu aleyke ya Resulullah. Benim de sizinle birlikte kis�nın altına girmeme m�saade eder misiniz?” dedi. Resulullah (s.a.a): “Ve aleyke’s-selam ya Ali ve ya vasiyyi ve halifet� ve sahib-e liva�. (Yani, sana da selam olsun ey benim kardeşim ve ey benim vasim ve halifem ve bayraktarım.) Sana da izin verdim.” buyurdu. Sonra ben ab�ya doğru geldim ve: “Es-selamu aleyke ya ebetah, ya Resulullah (yani, sana selam olsun ey babam, ey Allah’ın Resul�), acaba benim de sizinle birlikte ab�nın altında olmama izin verir misiniz?” dedim. Resulullah (s.a.a): “Ve aleyki’s-selam ya bint� veya biz’at� ve ezintu leki (yani, sana da selam olsun, ey benim kızım ve ey benim v�cudumun bir par�ası, sana da izin verdim)” diyerek cevap verdi. Ben de ab�nın altına girdim. Hepimiz ab�nın altına toplandığımızda babam Resulullah (s.a.a) ab�nın iki yanından tutup sağ eliyle g�ğe taraf işaret ederek dedi ki: "Ey Allah’ım bunlar benim Ehl-i Beyt’im ve benim �zel yakınlarımdır. Bunların eti benim etimdendir ve kanları benim kanımdandır; bunları inciten şey, beni de incitir ve bunları �zen beni de �zer. Ben bunlarla savaşanlarla savaşırım ve bunlarla sulh i�inde olanlarla sulh i�indeyim; bunların d�şmanlarına d�şmanım ve bunları sevenleri severim; bunlar hakikaten bendendirler ve ben de bunlardanım; Allah’ım, kendi rahmet ve bereketini, ihsan ve bağışını bana ve bunlara indir ve bunlardan her t�rl� pisliği gider ve bunları tertemiz kıl." Allah (azze ve celle) buyurdu ki: "Ey benim meleklerim ve ey g�klerde bulunanlar, bina edilmiş g�ky�z�n� ve d�şenmiş yery�z�n� ve aydınlatan ay ve ışık sa�an g�neşi, d�nen her feleki (gezegeni), akan denizi ve dolaşan gemiyi,sadece kis�nın altında olan bu beş kişinin muhabbeti i�in yarattım. Cebrail-i Emin: “Ya Rabb�, ab�nın altında bulunanlar kimlerdir?” diye sordu.
Allah (azze ve celle): “Onlar, Peygamberin Ehl-i Beyt’i ve risaletin madenidirler; onlar, Fatıma ve babası ve kocası ve �ocuklarıdır” buyurdu. Cebrail: “Ya Rab, yere inip onların altıncısı olmama izin verir misi?” dedi.
Allah (Teala): “Evet izin verdim” dedi. Bu vakit Cebrail-i Emin de yere indi ve:
“Es-selamu aleyke ya Resulullah (selam olsun sana ey Allah’ın Resul�), y�celerin en y�cesi olan Y�ce Allah sana selam g�nderiyor, g�zel tebrik ve ikramını sana sunuyor ve sana buyuruyor ki:
“İzzet ve celalime andolsun, ben bina edilmiş g�ky�z�n� ve d�şenmiş yery�z�n� ve aydınlatan ayı ve ışık sa�an g�neşi ve d�nen her feleki (gezegeni) ve akan her denizi ve dolaşan her gemiyi sadece sizin hatırınız, sizin muhabbetiniz i�in yarattım.”
Allah Teala benim de sizinle birlikte olmam i�in izin verdi. Ya Resulullah, sen de izin veriyor musun?” dedi. Resulullah ş�yle buyurdu: “Ve aleyke’s-selam ya emine vahyillah, innehu na’am kat ezintu lek (yani sana da selam olsun ey Allah’ın vahyinin emini, evet sana izin verdim.” Bunun �zerine Cebrail de bizimle birlikte ab�nın altına girdi ve babama dedi ki: "Allah size ş�yle vahyetmiştir: “Ger�ekten Allah istiyor ki , siz Ehl-i Beyt’ten her t�rl� pisliği gidersin ve sizleri tertemiz kılsın.” [91]
Bu sırada Ali: “Ya Resulullah, bizim bu ab�nın altında oturmamızın Allah indindeki fazileti nedir?” diye sordu. Peygamber ş�yle buyurdu: “Beni hak olarak peygamberlikle g�nderen ve insanların kurtarıcısı olarak beni risaleti i�in se�en Allah’a andolsun ki, bizim bu haberimiz (b�ylece kis�nın altında toplanmamızla ilgili olay), yery�z�nde i�erisinde takip�ilerimizden ve dostlarımızdan bir topluluğun bulunduğu herhangi bir toplantıda s�ylenecek olursa, onlar dağılıncaya kadar mutlaka onlara rahmet iner ve melekler onların etrafını sarar ve onlara Allah’tan bağış dilerler.”
Ali: “O halde Allah’a andolsun ki, biz saadete kavuştuk ve K�’be’nin Rabbine and olsun ki, bizim takip�ilerimiz de mutluluğa kavuştular.”
Tekrar Peygamber: “Ey Ali, beni hak �zere peygamber olarak g�nderen ve insanların kurtarıcısı olarak risaleti i�in beni se�en Allah’a andolsun ki, bizim bu haberimiz bizim takip�ilerimizden bir topluluğun bulunduğu herhangi bir mecliste s�ylenirse ve onların i�erisinde m�şk�l� olan birisi olursa onun m�şk�l�n� Allah mutlaka giderir; onların i�erisinde gamlı biri olursa Allah onun gamını bertaraf eder ve onların i�erisinde bir ihtiyacı olan olursa Allah onun ihtiyacını giderir” dedi.
Bunu duyunca, Ali: “O zaman Allah’a andolsun ki, biz mutluluk ve saadete kavuştuk ve K�’be’nin Rabbine andosun ki bizim takip�ilerimiz de d�nya ve ahirette mutluluk ve saadete kavuştular” dedi." [92]
Bu hadisi Allame Turayhi, M�ntehab-�l Kebir kitabında, Allame Deylem� el-Gurer-� ve-d D�rer’de, Şeyh Keni “N�r-ul Af�k'da nakletmişlerdir. Daha fazla bilgi i�in “İhkak-ul Hakk” kitabında m�racaat edilsin.
16. B�l�m
Hz. Fatıma (s.a) Ve M�bahele Olayı
1- M�slim, Sahih’inde kendi senediyle Sa’d İbn-i Ebu Vakkas’tan ş�yle rivayet etmiştir: “...Gelin �ocuklarımızı ve �ocuklarınızı, kadınlarınızı ve kadınlarımızı, kendimizi ve kendinizi �ağıralım ve sonra beddu� edip yalvaralım da Allah’ın la’netini yalancıların �zerine koyalım.” [93] ayeti nazil olunca, Resulullah (s.a.a) Ali, Fatıma, Hasan ve H�seyin'i �ağırarak ş�yle buyurdu: “Ey Allah’ım, bunlar benim ehlimdir (soy ve ailemdir).” [94]
Aynı hadisi Tirmiz� S�nen’inde ve Ahmed İbn-i Hanbel M�sned’inde rivayet etmiştir. Ahmed’in naklinde hadisin sonu ş�yledir: “Bunlar benim Ehl-i Beyt’imdir.” Keza bu hadisi Hakim, Şeyhayn’in (Buhari ve M�slim'in) şartına g�re sahih olduğunu kaydetmiştir.
Hakim, “Marifet-� Ulum-il Hadis” kitabında da bu hadisin İbn-i Abbas ve diğerlerinden m�tevatir olarak tefsir kitaplarında nakledildiğini kaydetmiştir. Yine aynı hadisi Beğavi, Mesabih-us S�nnet’de rivayet etmiştir.
2- Fahr-ı Razi, Tefsir-i Kebir’inde m�bahele olayını ş�yle yazmıştır: "Rivayet olunmuştur ki, Resulullah (a.s) Necran Hıristiyanlarına delillerini a�ıkladı. Ama onlar kendi cehaletleri �zerinde ısrar ettiler. Bunun �zerine Resulullah (a.s) ş�yle buyurdu: “Ger�ekten Allah bana emretmiştir ki sizler h�cceti kabul etmediğiniz takdirde sizinle m�bahele edelim.”
Onlar: “Ey Ebe-l Kasım, (m�saade ver ki) biz d�n�p bu mesele hakkında d�ş�nelim, sonra senin yanına gelelim.” Onlar geri d�nd�klerinde g�r�ş sahibi olarak kabul ettikleri b�y�klerine: “Ey Mesih’in kulu, senin g�r�ş�n nedir?” diye sordular. O da: “Ey Hıristiyanlar, Muhammed Allah tarafından g�nderilen bir peygamberdir. O, Hz. İsa hususundaki doğru olan şeyleri getirmiştir...” dedi.
M�bahele g�n� Resulullah (s.a.a) H�seyin’i kucağına almış, Hasan’ın elinden tutmuştu ve Fatıma Resulullah’ın arkasından, Ali de Fatıma’nın arkasından hareket ediyorlardı. Resulullah (s.a.a) bunlara: “Ben dua ettiğimde siz “amin” deyin” buyurdu. Bu hali g�ren Necran Hıristiyanlarının din adamı: “Ey Hıristiyan camiası, ben �yle (nurlu) y�zler g�r�yorum ki, eğer Allah’tan, dağın yerinden oynamasını bile isteseler, Allah onların y�z�n�n suyu h�rmetine o dağı yerinden oynatır; (sakın) bunlarla m�bahale etmeyin, yoksa helak olursunuz ve kıyamet g�n�ne kadar artık yery�z�nde bir Hıristiyan bile kalmaz...” [95]
Sonra Fahr-i Razi; “Tefsir ve hadis alimleri bu hadisin doğruluğu hususunda ittifak etmişlerdir.” diyor. 3- Sibt İbn-i Cevzi, Tezkiret-�l Havas’da ş�yle rivayet etmiştir: "Hz. Ali İbn-i Ebu Talib’in faziletleriyle ilgili olarak nazil olan ayetlerden biri de, �l-i İmran suresindeki Allah-u Teala’nın indirdiği:“...Gelin �ocuklarımızı ve �ocuklarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, kendimizi ve kendinizi �ağıralım...” [96] ayetidir.
Eski tarih�iler, Cabir İbn-i Abdullah’ın ş�yle dediğini rivayet etmişlerdir: "Necran’dan bir grup, el�i olarak Resulullah’ın (s.a.a) huzuruna geldiler. Bunların i�erisinde dini �nderleri ve bir grup papaz da bulunuyordu. Onlar: “Musa’nın babası kimdir?” diye sordular. Peygamber (s.a.a): “İmran.” diye cevap verdi. Onlar: “Senin baban kimdir?” dediler. Resulullah (s.a.a): “Babam Abdulmuttalib’in oğlu Abdullah’tır.” diye cevap verdi. Onlar: “İsa’nın babası kimdir?” dediler. Peygamber (s.a.a), susarak vahyin gelmesini bekledi. Bunun �zerine bu ayet nazil oldu: “Ger�ekten İsa’nın �rneği Allah yanında Adem’in �rneği gibidir ki, onu (Adem’i) topraktan yarattı.” [97]
Onlar: “Bunu, bizim peygamberlere nazil olan kitaplarda bulamıyoruz (yani b�yle bir şey eski kitaplarda mevcut değildir).” dediler. Resulullah (s.a.a): “Yalan s�ylediniz.” dedi. Bunun �zerine şu ayet nazil oldu:
“Sana gelen ilimden sonra onun (Hz. İsa) hakkında seninle kim tartışırsa de ki: Gelin �ocuklarımızı ve �ocuklarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, kendimizi ve kendinizi �ağıralım...” [98]
Onlar bu teklifi olumlu karşılayıp “Ne zaman m�bahele edelim?” dediler.
Peygamber: “İnşaallah yarın.” dedi ve onlar Peygamberin yanından ayrıldılar.
Sonra kendi aralarında ş�yle bir karar aldılar: “Eğer ashabından bir grupla m�bahele i�in �ıkarsa onunla m�bahele edin. ��nk� onun peygamber olmadığı belli olur. Ama; kendi Ehl-i Beyt’iyle m�bahele i�in �ıkarsa, onunla m�bahele etmeyin. ��nk�; bu onun sadık bir peygamber olduğunu g�sterir. Bu durumda, sizler onunla m�bahele edecek olsanız kesinlikle helak olursunuz.”
Resulullah (s.a.a), Medine halkının hepsini m�baheleye seyirci olmak i�in �ağırdı.
(Ertesi g�n) Resulullah (s.a.a) Ali (a.s) �n�nde, Hasan (a.s) sağında, H�seyin (a.s) solunda ve Fatıma (s.a) arkasında olduğu halde �ıktı. Sonra (halka) ş�yle buyurdu: “Gelin bakın, bunlar benim �ocuklarımdır, -bunu s�ylerken Hasan ve H�seyin’e işaret etti- bu da bizden olan kadınlar -bunu derken Fatıma’ya işaret etti- ve bu da bizim kendimiziz.” Bunu dediğinde ise kendisine ve Ali’ye işaret etti.
Onlar (Necran Hıristiyanları) bu durumu g�r�nce korkuya kapıldılar ve Resulullah’ın huzuruna gelerek dediler ki: “Bizimle bu m�baheleyi yapmaktan vazge� ki, Allah da seni affetsin.”
Bunun �zerine Peygamber (s.a.a) buyurdu ki: “Andolsun canımı elinde bulunduran Allah’a ki, eğer onlar m�baheleye �ıksalardı Allah vadiyi (m�bahele yapılacak yeri) ateşle dolduracaktı ve ateş onları saracaktı.” Ebu-l İshak Sa’lebi, kendi tefsirinde yukarıdaki ayetin tefsirini ş�yle yazmıştır:
Resulullah (s.a.a), H�seyin kucağında ve Hasan’ın elinden tutmuş olduğu, Fatıma da onun arkasından, Ali de Fatıma’nın arkasından y�r�d�ğ� halde evinden �ıktı ve (onlara): “Ben dua ettiğimde sizler “amin” deyin.” buyurdu.
Bunu g�ren Necran papazı: “Ey Hıristiyan topluluğu, ben �yle y�zler g�r�yorum ki, eğer Allah’tan bir dağın yerinden oynamasını isteseler (Allah dualarını kabul eder) ve dağ yerinden oynar. Asla m�bahele etmeyiniz ki, hepiniz helak olursunuz ve kıyamet g�n�ne kadar yery�z�nde M�sl�manlardan başka bir kimse kalmaz” dedi.
Bunun �zerine, Necran Hıristiyanları kendi �lkelerine d�nd�ler ve Resulullah’a (s.a.a) iki bin elbise vererek sulh ettiler. [99]
4- İbn-i Kesir, “el Bidaye ve-n Nihaye” adlı kitabında ş�yle yazıyor: Bir grup, el�i olarak Medine’ye geldiler. Medine’ye ulaştıklarında yolculuk elbiselerini �ıkarıp g�zel elbiseler giydiler. Bu elbiseler Yemen kumaşından yapılmış idi. Ve parmaklarına altın y�z�k taktılar. B�ylece Resulullah’ın (a.s) yanına geldiler; selam verdiler; ama Resulullah onların selamının cevabını vermedi. G�n boyunca Peygamberle konuşmaya �alıştılar; ama Peygamber o elbiseler ve altın y�z�klerle s�slenmiş olan adamlarla konuşmadı. Sonra onlar �nceden tanıdıkları Osman İbn-i Affan ve Abdurrahman İbn-i Avf’ı aramaya �ıktılar. Bu ikisini muhacirler ve ensardan bir grubun bir arada bulunduğu bir mecliste buldular. Sonra “Ey Osman ve Abdurrahman, sizin Peygamberiniz bize bir mektup g�ndermiştir; biz de bu mektuptaki �ağrıya icabet ederek ona doğru geldik.; ama ona selam verdik o bizim selamımıza cevap vermedi ve onunla uzun bir g�n boyunca konuşmaya �alıştık ama o bizi konuşturmadı; sizin bu husustaki g�r�ş�n�z nedir? Acaba geri mi d�nelim?” dediler.
O ikisi mecliste bulunan Hz. Ali’ye: “Bunların meselesi hakkında g�r�ş�n nedir?” diye sordular. Ali, Osman ve Abdurrahman’a: “Bana g�re onlar bu pahalı elbiselerini ve bu altın y�z�kleri �ıkarmalı ve yolculuk elbiselerini giyerek Resulullah’ın (s.a.a) yanına d�nmelidirler.” dedi. Onlar bu işi yaptılar ve Peygamberin huzuruna gelip selam verdiler. Peygamber, onların selamını aldı ve “Andolsun beni hak �zere g�nderene ki, birinci defa geldiklerinde İblis (Şeytan) onların yanında bulunuyordu.” buyurdu.
Sonra Peygamber onlardan ve onlar da Peygamberden bir şeyler sordular ve bir s�re aralarında bu soru-cevap meclisi devam etti. Sonra onlar: “İsa hakkında ne diyorsun? Biz Hıristiyan'ız ve kavmimizin i�erisine d�nd�ğ�m�zde senin bu husustaki s�zlerini halka duyurmak isteriz. Peygamberliğin doğru ise, onun hakkındaki s�zlerinle hoşnut olalım” dediler. Resulullah (s.a.a): “Hz. İsa ile ilgili olarak bug�n diyeceğim bir şey yok. Medine’de ikamet eyleyin ki Allah’ın İsa hakkındaki s�zlerini size bildireyim.”
Ertesi g�n Allah (Azze ve Celle) şu ayetleri nazil etti: “Ger�ekten Allah yanında İsa’nın �rneği Adem’in �rneği gibidir. Allah onu (Adem’i) topraktan yarattı sonra ona “ol” dedi ve oldu. Bu Allah tarafından gelen bir haktır; �yleyse ş�phe edenlerden olma. Her kim sana gelen ilimden sonra onun (İsa) hakkında seninle tartışırsa de ki:
Gelin �ocuklarımızı ve �ocuklarınızı, kadınlarınızı ve kadınlarımızı, kendimizi ve kendilerinizi �ağıralım; sonra beddu� edip Allah’ın lanetini yalancıların �zerine atalım.” [100]
Ama onlar buna ikrar etmediler. Ertesi g�n erkenden Resulullah (s.a.a) onlara haber g�nderdi ve kendisi Hasan ve H�seyin'i yanına alarak Fatıma da arkasında y�r�d�ğ� halde lanetleşmek i�in evinden �ıktı. Peygamberin (s.a.a) o sıralarda birka� hanımı vardı, ama onlardan hi�birini m�bahele i�in kendisiyle birlikte g�t�rmedi...” [101]
17. B�l�m Hz. Fatıma'nın, Peygamberin (s.a.a) V�cudunun Bir Par�ası Olduğu Ve Onu Gazaplandıranın Peygamberi Gazaplandırdığına Dair
1 - Buh�r�, Sahih'inde Misver İbn-i Mahreme'den naklen yazıyor ki, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Fatıma benim v�cudumun bir par�asıdır; kim onu gazaplandırsa (�fkelendirse), beni gazaplandırmıştır." [102]
Bu hadisi, bir�ok muhaddis ve alim nakletmiştir. Mesela, Muttak�, Kenz-�l Ummal'da bu hadisi İbn-i Ebu Şeybe'den naklen zikretmiştir. Nesa� de, Hasais'inde bu hadisi nakletmiştir. Menav� ise Feyz-�l Kadir'de bu hadisi zikrettikten sonra ş�yle kaydediyor: "S�heyli bu hadise dayanarak Hz. Fatıma'ya sebbedenin (s�venin) k�fir olduğunu s�ylemiştir. ��nk� bu iş Fatıma'yı (s.a) gazaplandırır." Yine O, Fatıma'nın Ebu Bekir ve �mer'den �st�n olduğunu s�ylemiştir.
2 - Buhar�, Misver İbn-i Mahreme'den naklen yazıyor ki, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Fatıma benim v�cudumun bir par�asıdır; onu rahatsız eden beni de rahatsız eder; ve onu inciten şey beni de incitir." [103]
Bu hadisi, Ebu Davud Sahih'inde, Ahmed İbn-i Hanbel, M�sned'inde ve Ebu Nuaym, Hilyet-�l Evliy�'da nakletmiştir. 3 - Sahih-i M�slim'in, Fazail-�s Sahabe b�l�m�n�n, Fazail-� Fatıma kısmında, M�slim, kendi senediyle Misver İbn-i Mahreme'den rivayet ediyor ki, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Fatıma benim v�cudumun bir par�asıdır; onu inciten şey beni de incitir." [104]
Bu hadisi, Fahr-i Razi Şura suresindeki "meveddet" ayetinin tefsirinde zikretmiştir. Yine bu hadisi, Maaric suresinin 13. �yetinin tefsirinde zikretmiştir.
4 - M�slim Sahih'inde, kendi senediyle Misver İbn-i Mahreme yoluyla Resulullah'tan (s.a.a) naklettiği bir hadiste Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Ger�ekten kızım (Fatıma), benim v�cudumun bir par�asıdır; onu rahatsız eden şey beni de rahatsız eder; onu rencide eden şey beni de rencide eder." [105]
Bu hadisi Tirmiz� de kendi Sahih'inde, Resulullah'ın (s.a.a) kızı Fatıma'nın faziletlerı b�l�m�nde zikretmiştir.
5 - Tirmiz� Sahih'inde, kendi senediyle Abdullah İbn-i Z�beyr vasıtasıyla Resulullah'tan (s.a.a) naklettiği bir hadiste, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurmuştur: "Ger�ekten Fatıma benim v�cudumdan bir par�adır; onu rencide eden beni de rencide eder ve onu rahatsız eden şey, (�zen şey) beni de m�btela eder." [106]
Bu hadisi H�kim de M�stedrek-�s Sahihayn'de rivayet etmiş ve bu hadisin Buh�r� ve M�slim'in şartına g�re sahih hadis olduğunu kaydetmiştir. Bu hadisi Ahmed İbn-i Hanbel de M�sned'inde rivayet etmiştir.
6 - Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn'de kendi senediyle Ubeydullah İbn-i Ebu Rafi'den, o da Misver İbn-i Mahreme'den rivayet etmiştir ki: "İmam Hasan'ın oğlu Hasan, bana bir adamı g�r�c� olarak g�ndererek kızıma talip oldu. Ona: "Akşam vakti yanıma gelsin" dedim. O (İmam Hasan’ın oğlu Hasan) da akşam vakti geldi. Allah'a hamd-u sena ettikten sonra dedim ki: "Allah'a yemin ediyorum ki, sizin akrabalık ve yakınlığınızdan daha �ok sevdiğim bir akrabalık ve yakınlık yoktur. Ama Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki: "Fatıma benim v�cudumun bir par�asıdır; onu �zen şey beni de �zer ve onu hoşnut eden beni de hoşnut eder. Ve kıyamet g�n� akrabalık bağları hep kopar; sadece benim soyum ve yakınlarım arasındaki bağlılık hari�.” [107]
Senin yanında Fatıma'nın (s.a) soyundan bir kız vardır; eğer ben kızımı senin eşin yapacak olursam bu onu �zer. B�ylece Hasan onun �zr�n� kabul ederek ayrıldı. H�kim, bu hadisin senedinin sahih olduğunu s�ylemiştir. Bu hadisi Ahmed İbn-i Hanbel de kendi M�sned'inde iki muhtelif senetle rivayet etmiştir. Keza; bu hadisi Beyhak� kendi S�nen'inde ve Ebu Nuaym muhtasar olarak rivayet etmişlerdir. Ebu Nuaym bu hadisin Misver İbn-i Mahreme'den Ali İbn-i H�seyin ve İbn-i Ebu Melike yoluyla nakledildiği hususunda ittifak olduğunu kaydediyor.
7 - Ebu Nuaym, Hilyet-ul Evliy�'da kendi senediyle Enes'den naklediyor ki: "Resulullah (s.a.a) “Kadınlar i�in en hayırlı (en iyi) olan şey nedir?" diye sordu. Bizler, ne
s�yleyeceğimizi bilemedik. Hz. Ali (a.s) (yanımızdan ayrılıp) Fatıma'nın (sel�mullahi aleyha) yanına gitti ve Resulullah'ın (s.a.a) sorusunu ona s�yledi. Fatıma; "Neden kadınlar i�in en hayırlı olan, onların (yabancı) erkekleri g�rmemeleri ve yabancı erkeklerin de onları g�rmemeleridir" diye cevap vermedin" dedi. Ali (a.s), d�n�p bu cevabı Resulullah'a (s.a.a) s�yledi. Peygamber, "Bunu sana kim �ğretti?" dedi. Ali, "Fatıma" diye cevap verdi. Resulullah (s.a.a) buyurdu ki: "O benim v�cudumun bir par�asıdır." [108]
Ebu Nuaym, bu hadisi Said İbn-i Musayyib'in de Hz. Ali'den (a.s) rivayet ettiğini kaydetmiştir. Ebu Nuaym, bu ikinci rivayeti de kitabının bir başka yerinde zikretmiştir. 8 - Muttaki, Kenz-�l Umm�l'da rivayet etmiştir ki, Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Fatıma benden ayrılan bir daldır; onu hoşnut eden şey, beni de hoşnut eder; onu rahatsız eden şey, beni de rahatsız eder." [109]
Bu hadisi Taberan�, Misver İbn-i Mahreme'den rivayet etmiştir. H�kim de, bu hadisi M�stedrek-�s Sahihayn'de Misver İbn-i Mahreme yoluyla Resulullah'tan (s.a.a) rivayet etmiş ve senedinin sahih olduğunu s�ylemiştir.
9- Muttaki, Kenz-�l Umm�l'da Hasan-ı Basri'den rivayet etmiştir ki, Ali İbn-i Ebu Talib (a.s) ş�yle dedi: "Resulullah (s.a.a) bir g�n bize: "Kadın i�in en hayırlı olan şey nedir?" diye sordu. Bu hususta bizim verecek bir cevabımız yoktu. Fatıma'nın (s.a), yanına d�nd�ğ�mde. ona: "Ey Muhammed'in kızı, Resulullah (s.a.a) bizden bir soru sordu, ama biz, ne cevap vereceğimizi bilemedik dedim." O: "Ne hakkında sizden sordu." dedi. "Kadın i�in hayırlı şeyin ne olduğunu sordu." dedim. O: "Bu sorunun cevabını bilmiyor musunuz?" dedi. "Hayır." dedim. O: "Kadına (yabancı bir) erkeği g�rmemek ve (yabancı) erkeğin de onu g�rmemesinden daha hayırlı olan bir şey yoktur." dedi. Akşam olduğunda Resulullah'ın (s.a.a) yanında toplanıp oturduk ve ben: "Ya Resulullah, sen bizden bir soru sordun; ama biz cevabını veremedik. Kadın i�in bir (yabancı) erkeği g�rmemesinden ve yabancı erkeğin de onu g�rmemesinden daha hayırlı bir şey yoktur." dedim. Resulullah (s.a.a): "Bunu sana kim s�yledi?" dedi. "Fatıma." dedim. Resulullah (s.a.a), "Doğru s�ylemiştir; ger�ekten o benim v�cudumun bir par�asıdır." buyurdu. [110]
Muttaki, bu hadisi Darekutni'nin de "el-Efrad" adlı eserinde rivayet ettiğini kaydetmiştir.
Muttaki, aynı sayfada bu hadisi tekrar Hz. Ali'den (a.s) rivayet etmiştir ve sonunda bu hadisi Bezzaz'ın ve Hilyet-�l Evliy�'da Ebu Nuaym'ın rivayet ettiğini kaydetmiştir. 10 - Nesa�, Misver İbn-i Mahreme'den naklen ş�yle rivayet ediyor: "Ben buluğ �ağına eriştikten sonra, şahit oldum ki, Resulullah (s.a.a) bu minberinin �zerine oturup konuşuyordu ve ş�yle diyordu: "Ger�ekten Fatıma benim v�cudumun bir par�asıdır." [111]
11 - İbn-i Hacer, "es-Savaik-ul Muhrika" adlı eserinde yazıyor ki: "Resulullah'ın (s.a.a) torunu olan Hasan'ın oğlu Hasan-�l M�senna, uzun sa�lı ve k��k yaşlarda bir gen� iken, �mer İbn-i Abdulaziz'in yanına geldi. �mer İbn-i Abdulaziz, yerinden kalkıp onu karşıladı. Bunun �zerine etrafındakiler �mer İbn-i Abdulaziz'i kınadılar. Ama; �mer İbn-i Abdulaziz onlara ş�yle dedi: �yle g�venilir bir şahıs bana şu hadisi rivayet etti ki, sanki Resulullah'ın (s.a.a) ağzından duymuş gibiyim (Hadis ş�yledir): "Fatıma benim v�cudumun bir par�asıdır; onu sevindiren beni de sevindirir." [112]
�mer İbn-i Abdulaziz sonra ş�yle devam etti: "Ben biliyorum ki, eğer Fatıma diri olsaydı onun torununa g�sterdiğim ilgiden sevinirdi."
İbn-i Hacer, bu hadisi az bir farkla Ebu-l Ferec-i İsfahan�'den de rivayet etmiştir.
12 - İbn-i Kuteybe, el-İmame ves-Siyase'de ş�yle yazıyor: "…Sonra Fatıma (s.a), Ebu Bekir ve �mer'e hitap ederek "Acaba size Resulullah'tan (s.a.a) kendinizin de bildiği bir hadisi s�ylersem onunla amel eder misiniz?" dedi.
"Evet." dediler. Bunun �zerine ş�yle dedi: "Sizi Allah'a ant veriyorum, acaba Resulullah'ın (s.a.a) "Fatıma'nın rızası benim rızamdandır ve Fatıma'nın gazabı, benim gazabımdandır; kim benim kızım Fatıma'yı severse beni sevmiştir; kim onu razı ederse beni razı etmiş olur ve kim onu gazaplandırırsa beni gazaplandırmış olur" dediğini duymadınız mı?"
O ikisi: "Evet, bunu Resulullah'tan (s.a.a) duymuşuz." dediler.
Fatıma: "Ben Allah ve meleklerini şahit tutuyorum ki, sizler beni gazaplandırdınız ve beni razı etmediniz. Peygamber (s.a.a) ile m�lakat ettiğimde (g�r�şt�ğ�mde) ikinizi ona şikayet edeceğim." dedi.
Ebu Bekir dedi ki: "Ben onun ve senin gazabından Allah'a sığınıyorum." Sonra Ebu Bekir, i�ini �ekip şiddetle ağlamaya başladı, o kadar ağladı ki neredeyse canı �ıkacaktı. Ama Hz. Fatıma yine ş�yle s�yl�yordu: "Her namazımdan sonra sana beddua edeceğim."
Sonra Ebu Bekir, Hz. Fatıma'nın evinden �ıktı. Halk başına toplanınca onlara "Sizler eşlerinizle birlikte neşeyle geceleri sabahlıyorsunuz, ama beni bu halimle baş başa bırakıyorsunuz. Benim sizin bey'atinize ihtiyacım yoktur; bey'atinizi benden geri alın…" dedi." [113]
18. B�l�m Allah Teala'nın Fatıma'nın (a.s) Gazabıyla Gazap Ettiği ve Onun Rızasıyla da Razı Olduğuna Dair
1- Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn'de kendi senediyle Hz. Ali'den (a.s) neklediyor ki: "Resulullah (s.a.a), Fatıma'ya ş�yle buyurdu: "Ger�ekten Allah senin gazabın (hoşnutsuzluğun) i�in gazap eder ve senin hoşnutluğun i�in de hoşnut olur. (Yani seni gazaplandırmak Allah'ın gazap etmesine sebep olur ve seni hoşnut etmek Allah'ın hoşnut olmasına sebep olur.)" [114] Hakim, bu hadisin senedinin sahih olduğunu s�ylemiştir. Bu hadisi İbn-i Esir, "�sd-�l G�be"de, İbn-i Hacer de, "el-İsabe" ve "Tehzib-�t Tehzib"de rivayet etmiştir. Yine bu hadisi Muttaki, Kenz-�l Umm�l'da rivayet etmiş ve İbn-i Neccar'ın da bu hadisi rivayet ettiğini kaydetmiştir. 2- Muttaki, Kenz-�l Umm�l'da rivayet ediyor ki: "Ger�ekten Allah Fatıma'nın gazabı y�z�nden gazaplanır ve onun hoşnutluğu i�in de hoşnut olur."
Muttaki, bu hadisi Deylemi'nin Hz. Ali'den (a.s) rivayet ettiğini kaydetmiştir. Yine Muttaki, bu hadisi kitabının aynı sayfasında az bir farkla nakletmiştir. Bu ikinci nakli ş�yledir: "Ey Fatıma, Allah senin gazabın y�z�nden gazap eder ve senin hoşnutluğun i�in hoşnut olur." [115] Muttaki, bu hadisi Ebu Ye'la ve Taberani ve Ebu Nuaym’ın Fezail-�s Sahabe'de rivayet ettiğini kaydetmiştir. 3- Zeheb�, Mizan-�l İ'tidal'de Taberan�'nın m�snet olarak Hz. Ali'den (a.s) şu hadisi rivayet ettiğini ve hadisi sahih bildiğini zikretmiştir: "Resulullah (s.a.a) Fatıma’ya (sel�mullahi aleyha) ş�yle buyurdu: "Ey Fatıma, ger�ekten Rabbimiz senin gazabın i�in gazap eder ve senin razı olman vasıtasıyla razı olur." [116]
4- Zehair-�l Ukb�, kitabında Hz. Ali İbn-i Ebu Talib'den, Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğu rivayet edilmiştir: "Ey Fatıma, Allah senin gazabın i�in gazaplanır ve senin hoşnutluğunla da hoşnut olur."
Zehair-�l Ukb� kitabının sahibi bu hadisi Ebu Said'in Şeref-�n N�b�vve'de ve İbn-i M�senna'nın da Mu'cem'inde rivayet ettiğini kaydetmiştir.
Ben diyorum ki: Bu sahih hadisler sarih bir şekilde, Hz. Fatıma'nın gazap ettiği şeyin batıl olduğunu, bu y�zden Allah'ın da ona gazap ettiğini ve razı olduğu şeyin hak olduğunu, bu y�zden Allah'ın da ondan razı olduğunu bildirmektedir. ��nk� Allah Teala batıldan başka bir şeye gazap etmez ve haktan başka bir şeyden de razı olmaz. Yine �nceki b�l�mde Sahih-i Buh�r�'den, Peygamberin (sallall�hu aleyhi ve alih), "Fatıma'yı gazaplandıran beni gazaplandırır." diye buyurduğunu ve keza hem Sahih-i Buh�r� ve hem de Sahih-i M�slim'den Resulullah'ın (sallall�hu aleyhi ve alih), "Fatıma'ya eziyet eden (onu inciten) şey bana da eziyet eder (onu rencide eden beni de rencide eder)." buyurduğunu kaydettik. Bu hadisler de a�ık�a g�steriyor ki, Hz. Fatıma’nın rıza ve gazabı yalnız Allah'ın rıza ve gazabına bağlıdır. Bu da onun, b�t�n g�nahlardan masum olduğunu g�stermektedir. Şaşılacak şudur ki, Ehl-i S�nnet'in en b�y�k hadis�isi olan Buhar�, bu hadisleri Sahih'inde naklettiği halde yine yanı sıra kendi Sahih'inin Humus babında rivayet etmiştir ki: "Resulullah'ın (sallall�hu aleyhi ve alih), kızı Fatıma, Ebu Bekir'e gazap etti ve vefat edinceye dek de onunla konuşmadı." Yine kitabının Hayber Gazvesi babında rivayet etmiştir ki: "Fatıma, Ebu Bekir'e gazap etti ve vefat edinceye kadar onunla konuşmadı."
Yine Sahihi'nin "el-Feraiz" babında rivayet etmiştir ki: "Fatıma Ebu Bekir'e darıldı ve vefat edinceye kadar onunla konuşmadı." [117]
Bu hadis Sahih-i M�slim'in Cihad kitabında da yer almıştır. Yine aynı hadisi Ahmet İbn-i Hanbel, M�sned'inde (c.1, s.9, Meymene matbaası baskısı) ve Beyhak� S�nen'inde ( c.6, s.300, Haydarabad baskısı) rivayet etmişlerdir.
Tirmiz� de, Sahih'inde rivayet etmiştir ki: "Fatıma, Ebu Bekir ve �mer'e "Andolsun Allah'a, artık hi�bir zaman sizinle konuşmayacağım." dedi ve �l�nceye kadar o ikisiyle konuşmadı." [118]
Bir �nceki b�l�m�n sonundaki rivayette de okuduk ki, Fatıma, Ebu Bekir ve �mer'e hitaben: "Ben Allah'ı ve meleklerini şahit tutuyorum ki siz ikiniz, beni gazaplandırdınız ve beni razı etmediniz. Peygamber (s.a.a), ile m�lakat ettiğimde ikinizi mutlaka ona şikayet edeceğim." demiştir. Ve yine Ebu Bekir'e hitaben: "Her kıldığım namazdan sonra mutlaka sana beddua edeceğim." demiştir.
Bu hadisler g�r�ld�ğ� gibi senet y�n�nden sahih, mana bakımından m�tevatir, ifade y�n�nden de a�ık ve sarihtirler. 19. B�l�m
Hz. Fatıma'nın, (a.s) Peygamberin (s.a.a) Vefatından Sonra Ehl-i Beyt'ten Ona Kavuşan İlk Şahıs Olduğuna Dair Dokuzuncu b�l�mde Buh�r� ve diğer hadis imamlarından bu konuyla ilgili olarak naklettiğimiz bazı hadislerde Resulullah'ın (s.a.a), vefatı sırasında Fatıma'ya, gizlice Ehl-i Beyt'in i�erisinden ona (Peygambere) ilk kavuşacak şahsın o olduğunu s�ylediğini yazdık. Şimdi, bu konuyla ilgili olarak diğer bazı rivayetlere işaret edelim: 1- Buh�r�, Sahih'inde kendi senediyle Aişe'den rivayet etmiştir ki: "Peygamber (s.a.a), vefatıyla sonu�lanan hastalık d�neminde Fatıma'yı kendi yanına �ağırdı ve ona gizlice bir şey s�yledi. Aişe diyor ki: "Ben, ona Peygamberin ne s�ylediğini sordum. Fatıma, "Peygamber (s.a.a) (birinci defa) bana gizlice bu hastalığında vefat edeceğini s�yledi ve ben ağladım. Sonra da, gizlice bana Ehl-i Beyt'in arasından ona kavuşacak ilk şahıs olduğumu s�yledi ve ben bu defa g�ld�m." dedi. [119]
Buh�r�, bu hadisi kitabının bir başka yerinde az farkla ve başka bir senetle de rivayet etmiştir. Yine bu mazmunda bir hadisi M�slim de Sahih'inde rivayet etmiştir. M�slim ve Ahmed bin Hanbel de aynı anlamı ifade eden hadisler nakletmişlerdir. [120]
2 - Tirmiz�, Sahih'inde Aişe'den ş�yle naklediyor: "Ben, Resulullah'ın (s.a.a) kızı Fatıma kadar oturup kalkmasında, davranış, tutum ve vekarında Resulullah'a benzeyen birisini g�rmedim."
Ve demiştir ki: "Fatıma, Peygamberin (s.a.a) yanına geldiğinde, Peygamber, yerinden kalkıp ona doğru gider ve onu �p�p kendi yerinde oturturdu. Peygamber (s.a.a) de onun yanına geldiğinde Fatıma, yerinden kalkar onu �per ve kendi yerinde oturturdu. Peygamber (s.a.a), hastalandığında Fatıma, geldi ve kendisini babasının �zerine attı ve onu �pt�; sonra başını kaldırıp ağladı; tekrar Peygamberin �zerine kapandı; bu defa başını kaldırdığında g�ld�. Kendi kendime dedim ki: "Ben Fatıma'yı kadınların en akıllılarından sanıyordum, oysaki o da diğer kadınlar gibiymiş.
Peygamber (s.a.a) vefat ettikten sonra ondan sordum ki: "Neden ilk defa Peygamberin (s.a.a) �zerine kendini attığında başını kaldırıp ağladın? Ama tekrar kendini onun �zerine kapadığında başını kaldırıp g�ld�n? Bunun sebebi neydi?" Fatıma (s.a) dedi ki: "O, bana ilk defasında bu hastalığı neticesinde vefat edeceğini s�yledi ve ben ağladım. Sonra bana ailesi i�erisinden kendisine ilk olarak benim kavuşacağımı s�yledi ve ben o vakit g�ld�m." [121]
Tirmiz�, bu hadisin başka senetlerle Aişe'den rivayet edildiğini kaydetmiştir.
Ayrıca, Hakim bu hadisi M�stedrek-�s Sahiheyn'de nakletmiş ve sahih olduğunu kaydetmiştir.
Yine bu hadisi Buh�r�, el-Edeb-ul M�fred'de rivayet etmiştir. Buh�r�'nin nakline g�re hadisin son c�mlesi ş�yledir: Sen, ailem i�ersinden bana kavuşacak ilk şahıssın. Ve ben bu s�ze sevindim.
3- Ebu Nuaym, Hilyet-�l Evliy�'da kendi senediyle İbn-i Abbas'tan rivayet etmiştir ki, Resulullah (s.a.a), Fatıma'ya ş�yle buyurdu: "Sen ailemden bana kavuşacak ilk şahıssın." [122]
20. B�l�m Hz. Fatıma'nın Babasının Musibetinde Olan �z�nt� Ve Ağıtı 1- Buh�r�, Sahih'inde kendi senediyle Enes'ten ş�yle rivayet etmiştir: "Resulullah'ın (s.a.a), hastalığı ağırlaşmış, ağrısı �oğalmıştı. Fatıma (sel�mullahi aleyha), (Peygamberin bu halini g�r�nce): "Eyvahlar olsun bana, babamın ağrı ve meşakkati ne ağırdır!" dedi. Resulullah (s.a.a): "Bu g�nden sonra babanın meşakkat ve ağrısı olmaz." dedi. Peygamber (s.a.a), vefat ettikten sonra da Hz. Fatıma (s.a) ş�yle diyordu:
"Eyvah babacığım, Rabbinin davetine icabet eden baba! Eyvah babacığım, yeri Firdevs cennetinde olan baba! Eyvah babacığım, vefat haberini Cebrail'e verdiğimiz baba!" Ve Resulullah (s.a.a), defin olduktan sonra ş�yle dedi: "Ey Enes, Resulullah'ın (s.a.a) �zerine toprak d�kmeye g�nl�n�z nasıl razı oldu?"
Bu hadisi Nes�i de muhtasar bir şekilde rivayet etmiştir. Nesa�'nin ibaresi ş�yledir: "Resulullah (sallall�hu aleyhi ve alih), vefat ettiğinde Fatıma, ona ağlayarak ş�yle dedi: "Eyvah babacığım, Rabbine ne kadar da yakındın baba! Eyvah babacığım, vefat haberini Cebrail'e verdiğimiz baba! Eyvah babacığım, yeri Firdevs cenneti olan baba!" [123] Bu hadisi Nesa�'nin naklettiği ibareyle Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn'de ve Ahmed İbn-i Hanbel, M�sned'inde rivayet etmişlerdir. Ayrıca Hakim, bu hadisin Şeyhayn'in (Buhari ve M�slim'in) şartına g�re sahih olduğunu da kaydetmiştir. Yine bu hadisi Buh�r�'nin, naklettiği şekliyle, İbn-i Sa'd, Tabakat'ında ve Hatib-i Bağdad� Tarih-i Bağdad'da; rivayet etmişlerdir.
2- İbn-i Mace, Sahih'inde kendi senediyle Hammad İbn-i Zeyd'den, o da Sabit'den, o da Enes'ten ş�yle rivayet etmişlerdir: "Hz. Fatıma (s.a), Peygamber (s.a.a) vefat ettiğinde, ş�yle diyordu:
"Eyvah babacığım, �l�m haberini Cebrail'e verdiğimiz baba! Eyvah babacığım, Rabbine ne de yakındın baba! Eyvah babacığım, yeri Firdevs cenneti olan baba! Eyvah babacığım, Rabbinin davetine icabet eden baba!" Bu rivayeti nakleden Hammad; "Sabit'in bu hadisi naklettiğinde şiddetle ağladığını, ağlamaktan omuzlarının oynadığını g�rd�m." demiştir.
Yine İbn-i Mace, aynı babda Enes İbn-i Malik'ten ş�yle rivayet etmiştir: "Fatıma bana, “Ey Enes, nasıl Resulullah'ın (s.a.a) �zerine toprak d�kmeğe g�nl�n�z razı oldu!" dedi. [124] Bu hadisleri Hakim de M�stedrek-�s Sahihayn'de başka bir senetle rivayet etmiştir ve bu hadisin Şeyhayn'in (Buhari ve M�slim'in) şartına g�re sahih olduğunu kaydetmiştir. 3- Ahmed İbn-i Hanbel, M�sned'inde kendi senediyle Enes'ten ş�yle rivayet eder: "Biz Resulullah'ı (s.a.a) defnedip d�nd�ğ�m�zde Fatıma ş�yle dedi: “Ey Enes, nasıl g�nl�n�z Resulullah'ı (s.a.a) toprağa g�m�p d�nmeye razı oldu?!” [125] 4- Beyhaki, S�nen'inde kendi senediyle Enes'ten ş�yle rivayet eder: "Allah'ın Resul�'n�n (s.a.a) �l�m hastalığı sırasında, Hz. Fatıma, (sel�mullahi aleyha) onu kendi g�ğs�ne yasladı ve Resulullah'ın rahatsızlığı �ok şiddetliydi. Fatıma: "Ah, babamın rahatsızlığı ne şiddetlidir!" dedi. Peygamber (s.a.a), "Artık bu g�nden sonra babanın bir rahatsızlığı kalmayacak." dedi.
Resulullah (s.a.a), defin olduktan sonra da Fatıma, bana hitaben "Ey Enes, nasıl Resulullah'ın �zerine toprak d�kmeye g�nl�n�z razı oldu?" dedi. [126]
5- Ebu Nuaym de, Hilyet-�l Evliy�'da kendi senediyle İmam Muhammed Bakır'dan (a.s) ş�yle rivayet etmiştir: "Resulullah'ın (s.a.a), vefatından sonra Hz. Fatıma'nın (s.a), g�ld�ğ� g�r�lmedi…" [127]
Ve yine buyurdu ki: "Hz. Fatıma (sel�mullahi aleyha), Peygamberden (s.a.a) sonra altı ay yaşamıştır." Bu hadisi İbn-i Sa'd da, kendi Tabakat'ında rivayet etmiştir. 6- Askalani, Feth-ul B�ri'de, Taberani'nin, Aişe'den ş�yle bir rivayet nakledildiğini kaydetmiştir: "Resulullah (s.a.a), Fatıma'ya ş�yle dedi: "Cebrail, M�sl�manların kadınları arasında hi�birinin senin kadar musibete du�ar olmayacağını bana bildirmiştir. �yleyse senin sabrın, onların hi�birinden az olmamalıdır.” [128]
21. B�l�m Hz. Fatıma'nın (s.a), Esma'yı Bir Tabut Hazırlamakla G�revlendirdiğine Dair
Muhibbuddin Taber� ş�yle rivayet etmiştir: "İmam Muhammed B�kır’ın (a.s), annesinden rivayet ediyor ki: "Hz. Fatıma (sel�mullahi aleyha), Umeys kızı Esma'ya: "Ey Esma, ben bir kadın �ld�ğ�nde �zerine bir �rt� �rt�lmesinden hoşlanmıyorum." dedi
Esma: "Ey Resulullah'ın kızı, m�saade ederseniz Habeş'de g�rd�ğ�m bir şeyi size g�stereyim." dedi. Sonra birka� yaş ağa� getirdi ve onları eğdi ve �zerine bir par�a attı. Hz. Fatıma (sel�mullahi aleyha): "Bu ne g�zeldir. B�ylece kadının ve erkeğin cenazesi birbirinden ayırt edilir. Ben, �ld�ğ�mde sen ve Ali (a.s), bana gus�l verin. Başka hi�bir kimse bulunmasın" buyurdu.
Hz. Fatıma, vefat ettiğinde Aişe gelip i�eri girmek istedi. Esma, "Girme" dedi. Aişe, Ebu Bekir'in yanına gelip bu durumdan şikayet ederek ş�yle dedi: "Bu hasamiye (bu k�t� kadın), benim de Fatıma'nın yıkanmasında bulunmama engel oluyor. O, Fatıma'ya gelinlerin tahtırevanı gibi bir de tahtırevan yapmıştır!"
Bunun �zerine Ebu Bekir geldi ve kapıda durup: "Ey Esma," dedi, "neden Peygamber (s.a.a) hanımlarının onun kızının cenazesinin yanına gelmesine engel olmuşsun ve onun i�in gelin tahtırevanı gibi bir tahtırevan hazırlamışsın" dedi. Esma; Fatıma'nın, kimseyi onun cenazesinin yanına gelmemesini vasiyet ettiğini s�yleyerek, yaptığı tabutun numunesini Fatıma'nın sağlığında ona g�sterdiğini ve onun da b�yle bir şeyi yapmasını kendisinden istediğini anlattı. Ebu Bekir: "Fatıma'nın verdiği emre uy." dedi ve b�ylece Ali (a.s) ve Esma Fatıma'yı yıkadılar.
Muhibbuddin Taber�, bu hadisi Ebu Amr'ın rivayet ettiğini kaydetmiştir ve Dulab� de, bu hadisi muhtasar bir şekilde rivayet etmiştir. Dulab�'nin naklinde şu c�mle yer almıştır: Fatıma, Esma'nın yaptığı tabutu g�r�nce g�l�msedi. Halbuki onun Resulullah'ın (s.a.a) vefatından sonra o g�ne kadar g�l�msediği g�r�lmemişti. [129]
22. B�l�m Hz. Fatıma'nın (a.s) Kendi Vefatını Bildirdiğine Dair Ahmed İbn-i Hanbel, �mm� Selme'den ş�yle rivayet eder: "Hz. Fatıma'nın (sel�mullahi aleyha) vefatıyla sonu�lanan hastalığı d�neminde ben, onun bakımını �stlenmiştim. Bir g�n onun durumu diğer g�nlere nispet iyi idi. Hz. Ali (a.s) da işlerinden dolayı evden ayrılmıştı.
Bana ş�yle dedi: "Yıkanmam i�in su hazırla." Ben su hazırladım ve d�kt�m; o da g�zel bir şekilde kendisini yıkadı. Sonra: "Benim yeni elbiselerimi getir." dedi ve ben getirdim. Sonra: "Benim yatağımı evin ortasına ser" dedi ve ben s�ylediğini yaptım. Ve o elini y�z�n�n altına koyup kıbleye y�nelerek yatağa uzandı. Sonra da: "Ey cariye, ben şimdi vefat edeceğim; ve ben yıkanmışım (kendimi p�k etmişim); kimse benim �zerimi a�masın" buyurdu. (Bunu s�yledikten) Sonra d�nyadan g��t�. Sonra Hz. Ali (a.s) geldi ve ben ona olayı anlattım."[130] Bu hadisi Muhibbuddin Taber� de, Zehair-�l Ukb� kitabında �mm� Seleme'den rivayet etmiştir. Hakeza bu hadisi Ahmed (Menakıb'ında) ve Dulab� de rivayet etmişlerdir. Yine bu hadisi İbn-i Esir de, �sd-�l Gabe'de �mm� Selme'den rivayet etmiştir.
23. B�l�m Hz. Fatıma'nın (s.a) Kıyamet G�n� Haşrolması ve Sırat'tan Ge�mesine Dair
1- Hakim, M�stedrek-�s Sahihayn'de kendi senediyle Ebu H�reyre'den naklen Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu nakletmiştir: "Kıyamet g�n�, peygamberler kendi kavimlerinden olan m�minlerle m�lakat edebilmek i�in at �zerinde mahşere gelirler. Hz. Salih, kendi devesine binerek mahşere gelir ve ben, Burak'ın �zerinde mahşere gelirim. Burak her bir adımıyla g�z�n g�rebildiği en son noktaya kadar yol alır ve Fatıma, benim �n�mde hareket eder." [131]
2- Kenz-�l Umm�l'da nakledilen hadis ise ş�yledir: "Kıyamet g�n�, peygamberler at �zerinde mahşere gelirler. Salih Peygamber, kendi ashabından olan m�minlerle g�r�şebilmek i�in devesi �zerinde mahşere gelir. Fatıma, Hasan ve H�seyin (aleyhimus-selam) cennet develerinden iki devenin �zerine binerek mahşere gelirler ve Ali İbn-i Ebu Talib (aleyhis-selam) da benim deveme binerek mahşere gelir. Ben ise, Burak'a binerek mahşere gelirim ve Bilal de kendi devesine binerek mahşere gelir ve ezan okur…" [132] Muttaki, bu hadisi Taberani, Ebu-s Sahy ve İbn-i Asakir'in, Ebu H�reyre'den naklettiğini bildirmiştir. 3- Hakim, "M�stedrek-�s Sahihayn" adlı eserinde, Hz. Ali'den (a.s), Peygamberin (s.a.a) ş�yle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Kıyamet g�n� olduğunda perde arkasından bir m�nadi: "Ey mahşer halkı, g�zlerinizi Muhammed'in (s.a.a) kızı Fatıma mahşerden ge�inceye dek kapayın" diyecektir." [133] Hakim, bu hadisin Buh�r� ve M�slim'in şartına g�re sahih olduğunu kaydeder. Bu hadisi, Hakim başka bir senetle de zikreder. İkinci naklin sonunda şu ibare de mevcuttur: Sonra Fatıma �zerindeki iki yeşil par�ayla mahşerden ge�er. Hakim, bu hadisin senedini sahih biliyor. Aynı hadisi İbn-i Esir, �sd-�l Gabe'de ve Heysem�, Mecma-�z Zev�id'de yukarıdaki ilaveyle nakleder. Yine o, bu hadisi Taberani'nin, el-Kebir'de rivayet ettiğini kaydeder. Bu hadisi Muhibbuddin Taber� de rivayet etmiştir. O, bu hadisi Hz. Ali'den (a.s) rivayet ettiğini bildirmiştir.
4- Bağdad�, Tarih-i Bağdad'da iki senetle Aişe'den, Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu rivayet eder: "Kıyamet g�n� olduğunda bir m�nadi nida eder ki: Ey halk, başlarınızı eğin ki, Muhammed'in (s.a.a) kızı ge�sin." [134] Bu hadisi Muhibbuddin Taber� de İbn-i Beşran'dan naklen zikretmiştir.
5- Muttaki, Kenz-�l Umm�l kitabında rivayet ediyor ki: "Peygamber (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Kıyamet g�n�, bir m�nadi arştan ş�yle nida eder: Ey mahşer halkı, başlarınızı aşağıya eğin ve g�zlerinizi yumun ki, Muhammed'in (s.a.a) kızı Fatıma, sırattan ge�sin; Fatıma, yıldırım gibi hurilerden olan yetmiş bin cariyenin eşliğinde sırattan ge�er." Muttaki, bu hadisi Ebu Bekir'in, "el-Ceylaniyat" adlı kitabında Ebu Eyyub'dan rivayet ettiğini kaydeder. Yine iki ayrı senetle ve az bir farkla Ebu Bekir'den rivayet etmiştir. Bu hadisi İbn-i Hacer de, es-Savaik-ul Muhrika'da nakletmiştir.
Yine Muhibbuddin Taber� de, Ebu Sa'd Muhammed İbn-i Ali İbn-i �mer en-Nekkaş'ın "Fevaid-�l Arakeyn" kitabından naklen bu hadisi zikretmiştir. Taber�'nin nakli ş�yledir: "Fatıma, parlak bir yıldırım gibi hurilerden yetmiş bin cariyenin eşliğinde sırattan ge�er." [135]
24. B�l�m Allah Teala'nın Hz. Fatıma'nın Soyuna Ateşi Haram Ettiğine Dair
1 - Hakim, sahih senetle Abdullah İbn-i Mes'ud'dan rivayet etmiştir ki: Allah'ın Resul� ş�yle buyurdu: "Fatıma, iffetini kamil olarak korudu. Bu y�zden Allah onun soyuna ateşi haram kılmıştır." [136]
Hakim, "Bu hadisin senedi sahihtir" demiştir. Bu hadisi Ebu Nuaym, Hilyet-�l Evliy�'da, Muttaki, Kenz-�l Umm�l'da, Bezzaz ve Ebu Ya'la'dan naklen rivayet etmişlerdir. Yine bu hadisi Muhibbuddin Taber�, Ebu Temam'dan naklen rivayet etmiştir. 2 - Muttaki, Kenz-�l Umm�l kitabında Taberani vasıtasıyla İbn-i Abbas'tan rivayet etmiştir ki: Allah'ın Peygamberi, Fatıma'ya (sel�mullahi aleyha) ş�yle buyurdu: "Allah sana ve evlatlarına azap etmez." [137]
3 - Yine Muttaki, Taber� tarikiyle İbn-i Mes'ud'dan rivayet ediyor ki: "Ger�ekten Fatıma, kamil olarak iffetini korudu ve bu y�zden Allah onu ve evlatlarını, cennete dahil eder." [138] Bu kitabın birinci ve ��nc� b�l�mlerinde "Allah Teala'nın Fatıma'yı (s.a), onun soyunu ve dostlarını ateşten kesmiş, ayırmış” olduğunu bildiren hadisler ge�ti. 25. B�l�m
Hz. Fatıma'nın (s.a) Cennete Uğurlanışına Dair Muhibbuddin Taber�, Zehair-�l Ukb�'da Hz. Ali'den (a.s) Resulullah'ın (s.a.a) ş�yle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Benim kızım Fatıma, kıyamet g�n� mahşere gelir ve onun �zerinde hayat suyuyla yoğrulmuş bir keramet elbisesi olur; mahlukat ona bakarak şaşkına uğrarlar. Sonra ona cennetin elbiselerinden bir elbise giydirilir ve bu elbisenin �zerine yeşil yazıyla yazılır ki: "Hz. Muhammed'in (s.a.a), kızı Fatıma'yı en g�zel surette ve en kamil heybet ile ve tam bir kerametle ve yeterli pay ile cennete dahil eyleyin.” B�ylece bir gelin gibi etrafında yetmiş bin cariye ile cennete uğurlanır." [139]
26. B�l�m
Hz. Fatıma'nın (s.a) Cennete Girecek İlk Şahıs Olduğuna Dair 1 - Muttaki, Kenz-�l Umm�l'da Hz. Resulullah'ın ş�yle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Cennete girecek ilk şahıs Muhammed'in (s.a.a) kızı Fatıma'dır. Fatıma'nın, bu �mmetteki yeri Beni İsrail'deki Meryem'in yeri gibidir." [140] Muttaki, bu hadisi Ebu-l Hasan Ahmed İbn-i Meymun'un Fazail-i Ali'de (a.s) rivayet ettiğini ve Rafi'in, Bedl İbn-i Mihbir'den, o da Abdusselam İbn-i Aclan'dan, o da Ebu Yezid el Meden�'den, o da Resulullah'tan (s.a.a) rivayet ettiğini kaydetmiştir.
2 - Zeheb�, Mizan-�l İ'tidal'de senediyle birlikte Ebu H�reyre'den bir hadis nakletmiş ve o hadisin sahih olduğunu da kaydetmiştir: Hadis ş�yledir: "Resulullah (s.a.a) ş�yle buyurdu: "Cennete girecek olan ilk şahıs Fatıma'dır." [141] Zeheb�, bu hadisi Ebu Salah el-M�ezzin'in "Menakıb-ı Fatıma"da (sel�mullahi aleyha) rivayet ettiğini kaydetmiştir.
27. B�l�m
Hz. Fatıma'nın (s.a) Meşhur Hutbesi
İbn-i Tayfur diye meşhur olan Allame Ahmed İbn-i Ebu Tahir, "Belağat-�n Nis�" [142] kitabında Abdullah İbn-i Hasan'dan, o da kendi senediyle babalarından (s.a) ş�yle rivayet etmiştir: "Ebu Bekir, Fedek arazisini Fatıma'dan almayı kararlaştırdığında bu haber Hz. Fatıma'ya ulaştı. Baş�rt�s�n� başına �rt�p cilbabını [143] giyindi ve yakınlarının hanımlarından ve kendi hizmet�ilerinden oluşan bir grup hanımın eşliğinde hareket etti. Y�r�rken etekleri yere �ekilen uzun bir elbise giyinmişti ve y�r�y�ş� Hz. Resulullah'ın (s.a.a) y�r�y�ş�nden farksızdı. Gelip Ebu Bekir'in bulunduğu yere ulaştı. Ebu Bekir, muhacirler ve ensardan oluşan bir kalabalığın i�erisinde bulunuyordu. Hz. Fatıma'yla halk arasına bir perde asıldıktan sonra (Resulullah'ın mezarının başında) oturdu ve hı�kırarak ağlamaya başladı. Oradakiler de onun ağlamasıyla ağlamaya başladılar. Meclisi b�y�k bir h�z�n kapladı. Sonra Hz. Fatıma (s.a), ağlamayı kesip biraz �ylece sessiz durdu. Halkın figanı dinip galeyanı yatışınca, Allah'a hamd ve sena edip ve Resul�ne salat g�ndererek s�ze başladı. Halk tekrar ağlamaya başladılar; durduklarında konuşmasını s�rd�rerek ş�yle buyurdu: "Allah'a hamd olsun verdiği nimetleri i�in; ona ş�k�rler olsun ilham ettiği hidayetlerden �t�r�; ona senalar olsun, sunmuş olduğu eşsiz ve benzersiz yaygın ihsanları ve verdiği bol ve kamil bağışları ve l�tfettiği t�m nimetleri i�in. Nimetleri sayılmaz ve nimetlerinin s�rekliliğinin ş�kr� eda edilmez ve ebedi oluşları idrak olunabilmelerini imkansız kılar. O, nimetlerini daha da artırmak i�in kullarını ş�kretmeye �ağırmış ve nimetini bollaştırarak da mahlukatından ona hamd etmelerini istemiş ve (kıyamette) benzerlerine davet ederek ihsanını (salih insanlara) iki kat kılmıştır. Şehadet ederim ki, Allah'tan başka bir ilah yoktur; tektir; ortağı yoktur; o Allah ki, Tevhit kelimesinin te'vilini (esas ve �z�n�) ihlas kılmıştır ve kalplere ona bağlılığı yerleştirmiştir ve aklın kavrayabilmesi i�in tevhid d�ş�ncesini aşik�r etmiştir. O Allah ki, g�zlerin onu g�rmesi ve dillerin onun sıfatlarını beyan etmesi ve kavrayışların onun keyfiyetini anlaması imkansızdır. O Allah ki, �nceden olan bir şeye dayanmadan ve bir eş ve benzere �yk�nmeden, yaratıkları yaratmaya muhta� değilken ve yaratmada kendine bir yararı yokken, kendi g�� ve meşiyetiyle her şeyi var etti. Sadece hikmetinin sağlamlığını bildirmek ve itaati hususunda uyarmak ve kudretini aşik�r etmek ve mahlukatını kulluğa �ağırmak ve �ağrısını g��l� kılmak i�in onları v�cuda getirdi. Sonra da kullarını kendi gazabından korumak ve onları cennetine sevk etmek i�in itaati karşısında m�k�fatı ve isyanı karşısında da azabı vaad etti.
Ve şehadet ederim ki, babam Muhammed, O’nun kulu ve resul�d�r. Allah, onu peygamber olarak g�ndermeden �nce beğenmiş ve yaratmadan �nce se�miştir ve meb'us kılmadan �nce -hatta mahluklar gayb aleminde korkun� perdeler altında saklıyken ve yokluk sınırının eşiğinde bulunurken- onu Ahmed (yani beğenilmiş) olarak isimlendirmiştir. ��nk� Allah, işlerin nihayetini ve hadiselerin akışını bilir ve takdir ettiği şeylerin yerlerine vakıftır. Allah emrini tamamlamak ve kendi h�km�n� ge�erli ve kesin kılmak, kesin kıldığı kaderlerini icra etmek i�in onu peygamber olarak g�nderdi. (Resulullah (s.a.a) meb'us olduğunda), İnsanlar �eşitli dinlere b�l�nm�ş, her grup kendi ateşinin �evresinde toplanmış bulunuyorlardı, putlara tapıyor, ama Allah'ı tanımalarına rağmen (bilerekten) onu ink�r ediyorlardı. (B�yle bir d�nemde) Allah Teala, Muhammed'in (s.a.a) nuruyla onların, �zerine ��km�ş karanlıkları aydınlığa �evirdi. Kalplerdeki (k�fr�n) d�ğ�mlerini ��zd�; g�zlerden şaşkınlık perdelerini giderdi. B�ylece Peygamber (s.a.a), insanlar arasında hidayet işini �stlendi, sonunda onları sapıklıklardan kurtardı ve k�r olan g�zleri a�tı. Sağlam dine doğru onları hidayet eyledi ve doğru yola onları davet etti.
Bunlardan sonra Allah, Peygamberinin kendi istek ve rağbetiyle onu, bu d�nyadan alıp kendisine doğru g�t�rd�. B�ylece Hz. Muhammed (s.a.a), bu d�nyanın zorluklarından kurtulup y�ksek meleklerin eşliğinde Rabb'inin rızasıyla kuşatıldı ve y�ce m�lk sahibi Allah'ın civarına erişti. Allah'ın salatı, selamı, rahmet ve bereketleri, kendi peygamberi, vahyinin emini, kulları arasında se�tiği, beğendiği ve razı olduğu babama olsun."
Sonra mecliste bulunanlara bakarak ş�yle dedi: "Ey Allah'ın kulları, sizler onun emir ve nehiylerinin muhatabı, dinin ve vahyin taşıyıcıları, Allah'ın kendi nefislerine emin kıldığı kimseler ve �mmetlere dinin tebliğcilerisiniz. Allah tarafından hak bir �nder (olan Kur'an) sizin aranızdadır. O, Allah'ın size sunmuş olduğu bir ahittir ve halef olarak bıraktığı bir emanettir. O, Allah'ın n�tık kitabı, s�dık Kur'�n'ı, y�ce nuru, parlak ışığıdır. Basiretleri (hidayetleri) aşik�rdır. Sırları m�nkeşef, a�ıktır. Zahirleri aydındır. Ona uyanlara gıpta olunur. Kur'an kendisine uyanı, Allah'ın rızasına g�t�r�r, ona kulak vereni kurtuluşa erdirir. O Kur'an vasıtasıyla Allah'ın aydın h�ccetlerine, a�ıklanmış azimetlerine (farzlarına), sakındırılmış haramlarına, belli nişanelerine, yeterli burhanlarına, yapılması istenilen faziletlerine ve kullara hibe edilen ruhsatlarına ve yazılı şeriatlarına ulaşılır.
(Sonra Hz. Fatıma, Kur'an-ı Kerim'de yer alan şeriatı a�ıklayarak ş�yle buyurdu):
"Allah, imanı sizler i�in şirkten temizlenme vesilesi kılmıştır. Namazı; kibirden uzaklaşmanız, zek�tı; nefsin y�celmesi ve rızkın �oğalması, orucu; ihlası sabitleştirmek, haccı; dinin temellerini sağlamlaştırmak, adaleti; kalpleri birleştirmek ve bize itaati, dinin d�zelmesi ve nizamı i�in farz kılmıştır. İmametimizi; tefrikadan kurtulmak, cihadı; İslam'a izzet kazandırmak, sabrı; m�k�fatı hakketmek, emr-i bil m�rufu; t�m halkın maslahatını korumak, v�lideyne (baba ve anneye) iyiliği; Allah'ın gazabından kurtulmak i�in farz kılmıştır. Sıla-ı rahim yapmayı (akrabalarla iyi ilişkide bulunmayı) da sayıların �oğalmasına vesile eylemiştir. Kısası; kanların d�k�lmesini �nlemek, nezre (adağa) vefa etmeyi; Allah'ın bağışına ehil olmak ve tartı ve �l��leri eksiltmeyip hakkınca tutmayı da; malların değerinin korunması i�in farz kılmıştır. Şarap i�meyi; (kullarını) pisliklerden temizlemek i�in nehyetmiş, başkalarına zina nispetini vermekten ka�ınmayı; lanetten korunmak, hırsızlıktan uzak durmayı da; iffet kazanmak i�in emretmiş ve şirki; onun rablığına olan inancın halis olması i�in haram kılmıştır. (Ey inananlar,) "Allah'tan hakkıyla korkun ve ancak M�sl�manlar olarak (Allah'a teslim olduğunuz halde) �l�n!" [144] "Allah'ın emir ve nehiylerine itaat eyleyin. Ger�ekten Allah'tan kulları i�inden ancak alimler korkar." [145] Sonra ş�yle dedi: "Ey insanlar, bilin ki ben Fatıma'yım ve babam Muhammed'dir (s.a.a). Bu s�z� ben tekrar tekrar sizlere s�yl�yorum. S�zlerim haktır ve yaptığım işte batıl bir y�n yoktur. (Allah Te�l� buyuruyor ki): "Ger�ekten size kendinizden olan �yle bir peygamber geldi ki, sizlerin uğradığınız �etinlikler ona ağır gelir, o size pek d�şk�n ve m�minlere şefkatli ve merhametlidir." [146]
"Eğer Muhammed'i (s.a.a) tanısanız; onun, sizin hanımlarınızın babası değil, benim babam olduğunu ve sizin erkeklerinizin değil, benim kocamın (Hz. Ali'nin) kardeşi olduğunu g�r�rs�n�z. Ona olan nispet ve yakınlık ne g�zel bir nispettir. O, peygamberliği uhdesine alıp, halkı Allah'ın azabından korkuttu. M�şriklerin yolundan y�z �evirdi. Şirkin belini kırıp, onların nefesini kesti ve halkı hikmet ve g�zel nasihatle Rabb'inin yoluna �ağırdı; putları kırdı; k�fr�n �nderlerini y�z�st� yere serdi. Sonunda kafirler topluluğu bozguna uğrayarak ardlarına d�n�p ka�tılar; gecelerin karanlığı, sabahın aydınlığı ile yarıldı ve hakkın �z� ortaya �ıktı; dinin �nderi konuşmaya başladı; şeytan s�zc�lerinin sesi kesildi; nifakın tacı yere d�şt�; k�f�r ve azgınlığın d�ğ�mleri ��z�ld�. Sizler de ibadetten, oru�tan karınları a�, y�zleri ak olanlarla beraber ihlas kelimesini s�yler oldunuz." "Sizler Hz. Resul-i Ekrem gelmeden �nce ateş dolu bir u�urumun kenarında idiniz, (o halinizle) taşın dibinde kalan, hemen i�ilip t�ketilecek olan bir yudum suydunuz; a� kişinin fırsat g�zetmeden kapıp yiyeceği bir lokmaydınız; (d�şmanların) ayakları altına d�şm�ş bir toplumdunuz. İ�tiğiniz; deve sidiğiyle dolmuş ve hayvan pisliğiyle kokuşmuş ��llerdeki �ukur suyu idi. Yediğiniz; dabaklanmamış deriyle hazırlanan yemekti. Aşağılık bir hale d�şm�şt�n�z; insanların saldırıp sizi yok etmesinden korkuyordunuz. B�t�n bunlardan ve g��l�lerin belasına uğradıktan, Arab'ın kurtlarına lokma olduktan, kitap ehlinin azgınlarına tutsak d�şt�kten sonra sizleri Allah Tebareke ve Teala babam Muhammed (s.a.a)
vasıtasıyla kurtardı. Bundan sonra ne zaman m�şrikler savaş ateşini yaktılarsa, Allah onu s�nd�rd� ve ne zaman şeytan kendi boynuzunu �ıkardıysa ve m�şriklerden bir grubun ağzı a�ıldıysa (Peygamber s.a.a) kardeşini (Hz. Ali'yi) tehlikenin �n�ne �ıkarıp m�şriklerin ağzını tıkadı. Ali de d�şmanların başını ezmedik�e ve yakılan ateşin alevini kılıcıyla s�nd�rmedik�e geri d�nmezdi. O, Allah'ın zatı i�in zahmete katlanan, Allah'ın emrinde ciddiyet g�steren, Resulullah'ın yakını ve Allah'ın velilerinin efendisidir. O, hak yolunda kollarını sıvayarak iyilik istiyor, ciddiyetle �alışarak bu yolda zahmete katlanıyordu. Ama siz (o d�nemde) rahat bir yaşayış yolunu se�ip asayiş ve emniyet i�ersinde hayatınızı s�rd�r�yordunuz ve bizlerin başına gelen belaların sonucunu bekliyordunuz; neticenin kimin yararına olacağını �ğrenmek istiyordunuz; savaşlara katılsanız da d�şmanla karşılaştığınızda geriye d�n�p ka�ıyordunuz. Allah Teal�, Peygamberine enbiyanın bulunduğu, yani se�kinlere ayırdığı makama y�celmeyi kararlaştırdığında sizlerdeki nifak d�ğ�mleri aşik�r oldu; din g�mleği artık yıprandı; kendini gizlemiş olan azgınlar nutka geldi; cansız kalmış d�şmanlar harekete ge�ti; b�tıl ehlinin �nderleri k�kremeye başladı ve sizin aranızda değer kazandılar. Şeytan başını kendi yuvasından �ıkarıp sizleri kendisine doğru �ağırdı. Sizlerin de onun davetini kabullenmeye ve aldanmaya meyilli olduğunuzu g�rd�; sonra sizi tahrik etti; sizleri hafif buldu; sizleri kışkırttı, siz de hemen galeyana geldiniz. B�ylece sizler başkasının devesini (kendi deveniz olarak) dağladınız ve (onu) başkasına ait �eşmeye s�rd�n�z (yani başkasına ait olan hilafete el koydunuz). B�t�n bunlara hen�z Resul-i Ekrem'in vefatından kısa bir s�re ge�meden ve hen�z kalbimizin yaraları tazeyken, y�reğimizin cerahati iyileşmeden, hatta Resul-i Ekrem'in cenazesi defnedilmeden teşebb�s ettiniz. "Fitne �ıkmasından korkuyoruz" diyerek bu işlere koştular. "(Oysa) İyi bilin ki (bu işleriyle), tam fitnenin ortasına d�şm�şlerdir. Ger�ekten cehennem, kafirleri (her taraftan) kuşatmıştır." [147]
Heyhat! Size ne olmuştur? Ve (haktan d�n�p), Allah'ın kitabını bırakıp neye y�nelmişsiniz? Oysaki onda olan hakikatler zahir, ahkamı nurlu, nişaneleri belirgindir; sakındırdığı şeyler ortadadır; emirleri a�ıktır. Ama sizler onu arkanıza atmışsınız. Acaba Kur'an'ı bırakmayı ve ona sırt �evirmeyi mi istiyorsunuz; yoksa başka bir kitapla mı h�k�m veriyorsunuz? "Ne k�t�d�r zalimlerin (Kur'an'ın yerine) se�tikleri bedel" [148] "Kim ki, İslam'dan başka bir din arasa o (din) asla ondan kabul edilmez ve o ahirette ziyank�rlardan olur." [149] "Sonra, ancak o fitnenin doğurduğu nefret yatışıncaya ve kontrol altına girinceye kadar beklediniz. Sonra yine fitnenin alevini daha da bir şiddetlendirmeye ve ateşini daha da bir kızgınlaştırmaya y�neldiniz. Aldatıcı şeytanın davetine icabet ederek, dinin apaydın nurlarını ve Peygamberin s�nnetini s�nd�rmeye koyuldunuz. Sizler k�p�ğ� i�mek adına altındaki s�t� i�iyor, (beytul malı gizlice istediğiniz şekilde harcıyorsunuz), bunun yanı sıra a�ıkta ve gizlide Peygamberin Ehl-i Beyt'ine ve evladına haksızlık ediyorsunuz. Biz ise, sizlerin kalbimize vurduğunuz han�er yarasına ve bağrımızı delen ok darbesine sabrediyoruz. Siz şimdi de benim, babamdan miras alma hakkımın olmadığını iddia ediyorsunuz. "Yoksa cahiliye h�km�n� m� arıyorlar (uygulamak istiyorlar)? Halbuki, yakin eden bir toplum i�in h�km� Allah'tan daha g�zel olan kim olabilir?" [150] Acaba sizler bilmiyor musunuz? Oysa, sizlere g�neş gibi aşik�r olmuştur ki, ben onun kızıyım? Ey M�sl�manlar, acaba benim mirasım zorla benim elimden alınacak mı? (ve siz buna seyirci mi kalacaksınız?)." "Ey Ebu Kuhafe'nin oğlu (Ebu Bekir)! Acaba senin babandan miras alman, ama benim babamdan miras almamam Allah'ın kitabında mı yazılmıştır? Ger�ekten ortaya attığın s�z b�y�k bir iftiradır. Acaba bilerek mi Allah'ın kitabını arkanıza atıp terk ettiniz? Kur'�n-ı Kerim buyuruyor ki: "Ve S�leyman Davud'dan irs aldı (ona miras�ı oldu)." [151] Ve Yahya İbn-i Zekeriyya'nın kıssasını anlatırken de buyurmuştur: "Dedi ki (Ey Rabb'im,) Bana bir veli l�tfet ki, benden ve Yakup soyundan irs alsın (miras�ı olsun)." [152] Ve yine buyurmuştur ki: "Allah'ın kitabında akrabaların bazıları, bazılarına (nispet, irs hususunda) daha evladır." [153]
Yine buyurmuştur ki: "Allah size evlatlarınız hakkında bir erkeğe iki kadının payını tavsiye eder." [154] Yine buyurmuştur ki: "Sizlerden birinin �l�m� geldiği zaman kendisinden bir hayır (mal) bırakıyorsa baba ve annesine ve yakınlarına (verilmesi i�in) adalet ve iyilik �zere vasiyet etmek (Allah'tan) takvalılara bir bor� olarak yazılmıştır." [155]
"(Kur'�n ayetleri b�yle buyururken acaba) sizlere g�re benim bir payım yok mu ve benim babamdan miras almaya hakkım yok mudur?! Acaba Allah, Sizlere irs ayetinde bir �zellik tanımış da yalnız babamı mı �ıkarmıştır? Yoksa sizler, "Ayrı ayrı dinlere mensup olan kişiler birbirlerinden irs alamazlar mı" diyorsunuz (ve bu y�zden bana irs hakkı tanımıyorsunuz)? Acaba ben ve babam aynı dine bağlı değil miyiz? Yoksa sizler Kur'an'ın husus ve umumunu (genel h�k�mlerini ve o h�k�mlerden istisna edilen durumlarını) benim babam ve amcam oğlundan daha mı iyi bildiğinizi iddia ediyorsunuz?" "Ey Ebu Bekir, bu eğerli, yularlı ve s�slenmiş Fedek devesini al da g�t�r! Ama bil ki, mahşere geldiğin g�n yaptıklarınla karşılaşacaksın. O g�n ki, hakim Allah'tır ve kefil Hz. Muhammed (s.a.a)! Ne g�zel g�nd�r o g�n, o g�nde batıla uyanlar ziyana uğrarlar; o zaman pişmanlık da halinize bir yarar sağlamayacaktır! Her bir s�z�n (hakikatin) ger�ekleşeceği bir yer ve zaman vardır." "Artık yakında zelil edici azabın kime geleceğini ve kalıcı azabın kimi yakalayacağını bileceksiniz." [156]
Sonra Ensar'a doğru bakarak ş�yle dedi: "Ey yiğitler topluluğu ve dinin yardımcıları ve İslam'ın koruyucuları, benim hakkımda yaptığınız bu gevşeklik ve benden zul�mle alınan (Fedek) hususundaki bu gafletiniz nedir? Acaba Resulullah (s.a.a): "Kişinin ihtiramı, evlatlarına iyi davranmakla korunur" diye buyurmuyor muydu? Ne �abuk da verdiğiniz ahdi bozdunuz? Sizlerin benim talebimi yerine getirmeye g�c�n�z var. Acaba kendi kendinize, "Muhammed (s.a.a) �ld� m�" diyorsunuz? (Evet, �ld� ama bu) Bir b�y�k musibet idi ki, bu y�zden hasıl olan boşluk ve v�cuda gelen gedik ne de b�y�kt�r. Yery�z� onun gaybetiyle karardı; yıldızların y�z� tutuldu; �mitler boşa �ıktı; dağlar onun karşısında huşu etti. Ama Resulullah'ın vefatıyla da hadler aşıldı ve h�rmetler paymal edildi. Allah'a Andolsun ki, benzeri g�r�lmemiş b�y�k bir musibet idi. Ama her sabah ve akşam evlerinizde okunan Allah'ın kitabı, bunun vuku bulacağını a�ık�a ilan etmişti. Ondan �nceki peygamberlerin de durumundan haber vermişti ve bu değişmez bir h�k�m ve kesin bir kazadan ibaret idi. "Muhammed, ancak bir el�idir, ondan �nce peygamberler gelip ge�miştir; acaba eğer �l�rse veya �ld�r�l�rse sizler (dinden) geriye mi d�neceksiniz? Kim ki, dinden geriye d�nerse (bilsin ki) Allah'a asla bir zarar vermez ve Allah ş�kredenleri m�k�fatlandırır." [157]
Ey Kıyle oğulları (Evs ve Hazrec), sizin g�z�n�z�n �n�nde babamın mirasını elimden alacaklar ve sizler buna şahit olup susacak ve topluca bunu duyup kendinizi kenara mı �ekeceksiniz?! Halbuki, hepinize yardım �ağrısında bulunmuşum ve siz de haberdarsınız. Sizler ki, g�� ve sayınız yeterlidir ve elinizde silah ve kalkan vardır. Acaba nasıl olur da yardım �ağrısını duyup icabet etmiyorsunuz; feryadımızı işitiyor, ama bizim yardımımıza koşmuyorsunuz? Oysaki sizler cesur insanlar diye tanınmışsınız ve iyilik ve salah ile marufsunuz; sizler se�kinler ve beğenilmişlersiniz. Araplarla savaştınız ve �etinlik ve zorluklara karşı koydunuz ve kabilelerle karşı karşıya geldiniz ve kahramanlarla m�cadele eylediniz. Nice uzun zamanlar biz (Ehl-i Beyt) size emrettiğimizde siz hep itaat ediyordunuz. Nihayet İslam değirmeni bizlerin ekseninde d�nmeye başladı, nimet ve rızk �oğaldı ve şirkin sesi kesildi ve iftiracıların coşkusu yattı, k�fr�n ateşi s�nd� ve fitnenin �ağrısı sustu, dinin nizamı g��lendi. �yleyse neden hak aşik�r olduktan sonra şaşkınlığa d�şt�n�z ve ger�ekler ilan olduktan sonra onu tekrar gizlemeye y�neldiniz ve hakka y�neldikten sonra geriye d�nd�n�z ve iman ettikten sonra şirke d�şt�n�z. "Neden antlarını bozan ve Resulullah'ı �ıkarmaya yeltenenlerle savaşmıyorsunuz? Oysaki, ilk olarak onlar (savaşı) başlattılar. Yoksa onlardan mı korkuyorsunuz? Oysaki, ger�ek iman sahibi iseniz kendisinden korkmanıza en layık olan Allah'tır." [158]
Ben, sizlerin al�almaya y�neldiğinizi ve y�neticilik makamına layık olanı bu makamdan uzaklaştırdığınızı g�r�yorum. Sizler rahatlık ve zevke �ekildiniz. Darlıktan ka�ıp genişliğe ve refaha meylettiniz. Ruhunuza yerleşen marifet ve anlayışları �ıkarıp attınız ve afiyetle yediğiniz şeyi geri kustunuz. "Eğer, sizler ve yery�z�nde bulunan herkes kafir olsalar (nank�rl�k etseler), (Allah'a bir zarar veremezler.) ��nk� ger�ekten Allah ganidir ve �v�lendir." [159]
Bilin ki ben, sizlerin bize arka �ıkmayacağınızdan, bizi yalnız bırakacağınızdan, kalbinizde yerleşen hıyanetten haberdar olmama rağmen bu s�zleri size s�yledim. (Bunların size tesir etmeyeceğini biliyordum). Ama bunlar ruhun taşkınlığı, gazabın taşması, tahamm�l�n sona ermesi neticesinde dile getirdiğim i�imde toplanan dertlerimdi ve bu s�zler benim size karşı h�ccetimdir.
Evet, alın g�t�r�n onu (hilafeti) ve y�kleyin y�k�n�z�! Ama bilin ki, bu devenin sırtı yaralı, ayakları da aşınmıştır. O, sizlere s�rekli utan� kaynağı olacak, �zerinizde de Allah'ın gazabı ve ebedi bir utan� dağı olarak; sizi, y�rekleri kapsayan Allah'ın ebedi ateşine g�t�recektir. Bilin ki, yaptıklarınız Allah'ın g�z� �n�ndedir. "Ve zalimler yakında nasıl bir akibete (azaba) du�ar olacaklarını bilecekler." [160]
Ben, sizleri �n�n�zde bulunan şiddetli azaptan korkutanın kızı Fatıma'yım. �yleyse "Siz amel edin, ş�phesiz biz de amel etmekteyiz." "Ve bekleyin, ş�phesiz biz de beklemekteyiz." [161]
Hamd Alemlerin Rabbinedir.

[1] - Bihar-�l Envar, c.28, s.37
[2] - İsra/1
[3] - ed-D�rr-�l Mensur, İsr� suresinin tefsiri, �yet 1.
[4] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.156.
[5] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.36.
[6] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.44.
[7] - Tarih-i Bağd�d, c.5, s.87. Zeh�ir-�l Ukb�, s.36.
[8] - Tarih-i Bağd�d, c.12, s.331. es-Sav�ik-ul Muhrika, s.96.
[9] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.44.
[10] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.44
[11] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.26
[12] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219.
[13] - en-Nih�ye, "Betele" maddesi
[14] - �sd-�l G�be, c.5,s.520.
[15] - el-İsti�b, c.2, s.752.
[16] - Sahih-i Tirmiz�, c.2, s.319, hadis no: 3807, Sahih-i Ebi D�vud, s.223 hadis no: 4540, M�stedrek-�s Sahihayn, c.4, s.172, Edeb-�l M�fred, s.136. Feth-�l B�ri, c.9, s.200.
[17] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.154 ve 159. Edeb-�l M�fred, s.141. el-İsti�b, c.2, s.51. S�nen-i Beyh�ki, c.7, s.101.
[18]- M�sned-i Ahmed, c.3, s.146 hadis no: 12213.
[19]- Sahih-i Buhari, hadis no: 3353, Sahih-i M�slim, hadis no: 4486, 4487, 4488, Sahih-i Tirmizi hadis no: 3807, Fez�il-�s Sahabe kitabında Fezail-i Fatıma (a.s) b�l�m�. M�sned-i Ahmed, c.6, s.282 hadis no: 22343, 24839, 25209. Sahih-i İbn-i M�ce hadis no: 1610, Hz. Peygamberin hastalığıyla ilgili hadisler b�l�m�.
[20] - Kenz-�l Umm�l, c.7, s.111. Feyz-�l Kadir, c.5, s.176.
[21] - �sd-�l G�be, c.5, s.512. Mecma-�z Zev�id, c.8, s.42. Zeh�ir-�l Ukb�, s.36.
[22] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.36.
[23] - Sahih-i M�slim, Cih�d kitabı hadis no: 3349, 3350,
3351. Sahih-i Buh�r�, Bab-�l Vudu hadis no: 233, 490, 2717, 2948, 3565 S�nen-i Nesai hadis no: 305, M�sned-i Ahmed, hadis no: 3537, 3766.
[24] - Sahih-i M�slim, Cih�d kitabı hadis no: 3345. Sahih-i Buh�ri, hadis no: 236, 2688, 2695, 2610, 3767, 4847, 5281, S�nen-i Tirmizi hadis no: 2011, S�nen-i ibn-i Mace hadis no: 3455, 3456, M�sned-i Ahmet hadis no: 21734, 21763.
[25] - Hilyet-�l Evliy�, c.2, s.3. Kenz-�l Umm�l, c.1, s.77. Mecma-�z Zev�id, c.8, s.262.
[26] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.47.
[27] - Sahih-i Ebu D�vud, hadis no: 3680. el-İntifa-u bi'l-Ac b�l�m�, M�sned-i Ahmed, c.5, s.275 hadis no: 21329. S�nen-i Beyhaki, c.1, s.26.
[28] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.1, s.489.
[29] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.159.
[30] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.155.
[31] - es-Savaik-ul Muhrika, s.109. [32] - Sahih-i Buh�r�, Bid-ul halk Ve Humus b�l�m� hadis no: 2881, 3429,4942, 4943, 5843, Sahih-i Tirmizi hadis no: 3330, 3331,. Sahih-i M�slim, Zikir ve Du� b�l�m� hadis no: 4906. Sahih-i Ebi D�vud, c.3, hadis no: 2595, 4403, M�sned-i Ahmed hadis no: 702, 797, 949, 1085, 1166, 1185, 1244, S�nen-i Daremi, et-Tesbih-u İnde-n Nevm b�l�m� hadis no: 2569. [33] - Sahih-i Ebi Davud, c.3, et-Tesbih-u İnde-n Nevm b�l�m�, hadis no: 2595, 4403,. Hilyet-ul Evliy�, c.2, s.41.
[34] - Hilyet-�l Evliy�, c.2, s.41.
[35] - M�sned-i Ahmed, c.3, s.150 hadis no: 12066.
[36] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s,296. ed-D�rr-�l Mensur, Duh� suresinin tefsiri.
[37] - İsra/26
[38] - ed-D�rr-�l Mensur, İsra suresinin tefsiri, 26. �yet.
[39] - Mecma-�z Zev�id, c.7, s.49. Miz�n-�l İtid�l, c.2, s.228.
[40] - Kenz-�l Umm�l, c.2, s.158.
[41] - Sahih-i Buh�ri, hadis no: 3353, 3354, 5812, 4080, 3438, Sahih-i M�slim hadis no: 4486, 4487, 4488, Sahih-i Tirmizi hadis no: 3807, S�nen-i İbn-i Mace hadis no: 1610. M�sned-i Ahmed, c.6, s. 282 hadis no: 25209, 25210, 24,839, 23343. Tabakat-ı İbn-i Sa’d, c.2, s.40. �sd-�l Ğ�be, c.5, s.512. Hasais-�n Nes��, s.34.
[42] -Sahih-i Buh�r�, İstiz�n b�l�m� hadis no: 5812. Sahih-i M�slim, Fez�il-�s Sahabe kitabı, Fez�il-i Fatıma b�l�m� hadis no: 4486, 4487, 4488. M�sned-i Ebi D�vud, c.6, Ahadis-�n Nis� b�l�m�. Hileyt-�l Evliy�, c.2, s.29. M�şkil-�l As�r, c.1, s.48-49. Has�is-�n Nes�i, s.34. [43] -Sahih-i Tirmiz�, c.2, s.306 hadis no: 2714. M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.151. M�sned-i Ahmed, c.5, s.391hadis no: 22240. Hilyet-�l Evliy�, c.4, s.190. �sd-�l G�be, c.5, s.574. Kenz-�l Umm�l, c.6, s.217.
[44] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.156.
[45] - Hilyet-l Evliy�, c.2, s.42.
[46] - Hilyet-l Evliy�, c.2, s.42.
[47] - Has�is-�n Nes�i, s.34. Kenz-�l Umm�l, c.6, s.221.
[48] - Kenz-�l Umm�l, c.7, s.111.
[49] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.185.
[50] - Kenz-�l Umm�l, c.7, s.111.
[51] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.113.
[52] - Al-i İmran/42.
[53] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.44. ed-D�rr-�l Mensur, Al-i İmr�n suresinin tefsiri, 42. �yet.
[54] - Tahrim/11.
[55] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.2, s.497. M�sned-i Ahmed, c.1, s.293, 316, 322 hadis no: 2536, 2751, 2805. el-İsti�b, c.2, s.720. ed-D�rr-�l Mensur, Tahrim suresinin tefsiri, 11. �yet. �sd-�l G�be, c.5, s.437. Zeh�ir-�l Ukb�, s.42. el-İsabe, c.8, s.158. el-İsti�b, c.2, s.570. Mecma-�z Zev�id, c.9, s.223. M�şkil-�l As�r, c.1, s.50. Feth-ul B�ri, c.7, s.258. [56] - el-İsti�b, c.2, s.720 ve 750. Mecme-�z Zev�id, c.9, s.223. Kasas-ul Enbiy�, s.511.
[57]- Kenz-�l Umm�l, c.6, s.217. Tarih-i Bağd�di, c.4, s.391.
[58] - Feyz-�l Kadir, c.3, s.432.
[59] - Taber� Tefsiri, c.3, s.180.
[60] - Al-i İmran/42.
[61] - Sahih-i Tirmiz�, c.2, s.31 hadis no: 3813. M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.157. M�sned-i Ahmed, c.3, s.135 hadis no: 11942. Hilyet-�l Evliy�, c.2, s.344. M�şkil-�l As�r, c.1, s.50. Tarih-i Bağd�d�, c.7, s.184 ve c.9, s.404. �sd-�l G�be, c.5, s.437. Tehzib-�t Tehzib, c.12, s.441. el-İsti�b, c.2, s.720. Kenz-�l Umm�l c.6, s.227. Tefsir-�l Kebir, Al-i İmr�n suresinin tefsiri, 42. �yet.
[62] - Taber� Tefsiri, c.3, s.180.
[63] - Tahrim/11.
[64] - Taber� Tefsiri, c.3, s.180. Tefsir-i Keşşaf, Tahrim suresinin tefsiri, 12. �yet. Feth-ul B�r�, c.7, s.258. [65] - Al-i İmran/42.
[66] - ed-D�rr-�l Mensur, Al-i İmran suresi 42. �yet [67] - Al-i İmran/37.
[68] - Kasas-ul Enbiy�, s.513, Kaşş�f Tefsiri, Al-i İmr�n suresinin tefsiri, 37 �yet, ed-D�rr-�l Mensur, Al-i İmr�n suresinin tefsiri, 37. �yet.
[69] - er-Riyaz-un Nazıra. c.2, s.202.
[70] - Tarih-i Bağd�d�, c.1, s.259
[71] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3,s.160. el-İsti�b, c.2, s.751.
[72] - Hilyet-�l Evliy�, c.2. s.41
[73] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.164.
[74] - Tarih-i Bağd�di, c.11, s.285
[75] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.220.
[76] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.216.
[77] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.216.
[78] - Mecma-�z Zev�id, c.9, s.172.
[79] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.121.
[80]- Tarih-i Kebir, c.2, Birinci b�l�m, s.316, Haydarabad baskısı. M�stedrek-�s Sahihayn, c.4, s.557, Haydarabad baskısı. Tarih-� Rıkka, s.70, K�hire baskısı. Siret-�l Mustafa, c.2, s.519.
[81] - S�nen-i Ebu D�vud, c.4, s.151hadis no: 3835, S�nen-i İbn-i Mace hadis no: 4076, Dar-us Sa�de Mısır baskısı. el-F�sul-�l M�himme, s.276. es-Sav�ik-ul Muhrika, s.97. Mısır baskısı. el-Beyan Fi Ahbar-i Ahir-iz Zam�n, s.311.
[82] - el-Erbaune Hadisen Fi Zikr-il Mehdi, 4. hadis. Zeh�ir-ul Ukb�, s.136, Mektebet-�l Kuds� Mısır baskısı. Kenz-�l Umm�l, c.7, s.259, Haydaraba�d baskısı. el-Fıkh-ul Kebir, c.2, s.70, Haydar Ab�d baskısı. Kun�z-ul Hak�ik, s.3. el-H�vi Li-l Fet�v�, Suyut�, s.66, Mısır baskısı.
[83] - M�ntahab-u Kenz-il Umm�l, c.5, s.96, el-Meymeniye Mısır baskısı. Meşarik-ul Env�r Fi Fevz-i Ehl-il İtib�r, s.152, es-Şerefiyye Mısır baskısı. el-Havi Li-l Fet�v�, Suyut�, s.66, Mısır bakısı. Yenabi-ul Mevedde, s.179, İstanbul baskısı. Kunuz-�l Hak�ik, s.3, Bulak baskısı, Mısır.
[84] - Yen�bi-ul Mevedde, İstanbul baskısı, s.434. el-Bey�n Fi Ahb�r-i Ahir-iz Zam�n, s.310, Necef bakısı.
[85] - el-Bey�n Fi Ahb�r Ahir-iz Zam�n, s.305, Necef baskısı. el-Erbeune Hadisen Fi Zikr-il Mehdi (a.s), 5.hadis. Zeh�ir-�l Ukb�, s.135, Mektebet-�l Kuds� Mısır baskısı. el-H�vi Li-l Fet�v�, s.66, Mısır baskısı. Yen�bi-ul Mevedde, İstanbul baskısı, s.426.
[86] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.147-148.
[87] - Ahzab/33
[88] - Ahzab/33
[89] - Sahih-i Tirmiz�, c.12, s.85 hadis no: 3806. Tefsir-i Taber�, c.22, s.7. Tefsir-i İbn-i Kesir, c.3, s.485. M�şkil-�l Asar, c.1, s.335.
[90] - Bkz. M�sned-i Ahmet bin Hanbel hadis no: 25521, 25329, 25339, 25383, 25300 ve 16374. [91] - Ahzab/33
[92] - Evalim-�l Ulum, c.11, s.635-642. M�ntahab-�l Kebir. el-Gurer-� ve-d D�rer. N�r-�l Afak, s.4, Tahran baskısı. İhkak-ul Hakk, c.2, s.557-558.
[93] - Al-i İmran/61
[94] - Sahih-i M�slim, c.7, s.120 hadis no: 4420. Sahih-i Tirmiz�, c.4, s.293 hadis no: 4425. M�sned-i Ahmed, c.1, s.185 hadis no: 1522. M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.150, Mes�bih-us S�nnet, c.2, 204.
[95] - Tefsir-i Kebir c.8, s.85.
[96] - Al-i İmran/61
[97] - Al-i İmran/59
[98] - Al-i İmran/61
[99] - Tezkiret-�l Havass, s.8.
[100] - Al-i İmran/59, 60, 61.
[101] - el-Bidaye ve-n Nihaye, c.5, s.54.
[102] - Sahih-i Buh�ri, Bed'�l Halk b�l�m�, hadis no: 3437,
3483, Kenz-�l Umm�l, c.6, s.220. Feyz-�l Kadir, c.4,s.421. Hasais-�n Nes�i, s.35.
[103] - Sahih-i Buh�ri, Nik�h b�l�m� hadis no: 4829. Sahih-i Ebu D�vud, c.12, bab-u ma yekrehu en y�cmee beynehunne min-en nis�i hadis no: 1773, S�nen-i İbn-i Mace hadis no: 1988. M�sned-i Ahmed, c.4, s.328 hadis no: 18149, 18184, 18167. Hilyet-�l Evliy�, c.2, s.40.
[104] - Sahih-i M�slim, kitab-u Faz�il-is Sahabe, babu Faz�il-i Fatıma (a.s) hadis no: 4483, Tefsir-i Kebir, Şur� suresinin tefsiri, Meveddet �yeti, keza Me�ric suresi tefsiri, 13. �yet.
[105] - Sahih-i M�slim, kitab-u Faz�il-is Sah�be hadis no: 4482. Sahih-i Tirmiz�, c.2, s.319, hadis no: 3802.
[106] - Sahih-i Tirmiz�, c.2, s.319, hadis no: 3802.
M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.159. M�sned-i Ahmed, c.4, s.5, hadis no: 18164.
[107] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.158. M�sned-i Ahmed, c.4, s.323 ve 332, hadis no: 18149, 18167. S�nen-i Beyhaki, c.7, s.64.
[108] - Hilyet-�l Evliy�, c.2, s.40 ve 174.
[109] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219. M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.154.
[110] - Kenz-�l Umm�l, c.8, s.315.
[111] - Hasais-�n Nes�i, s.36. ve 138.
[112] - es-Savaik-ul Muhrik�, s.707 ve 138.
[113] - el-İmame ves-Siyase, s.14.
[114] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.153. �sd-�l Gabe, c.5, s.522. el-İsabe, c.8, s.159. Tehzib-�t Tehzib, c.12, s.441. Kenz-�l Umm�l, c.7, s.111; Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219.
[115] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219.
[116] - Mizan-�l İ'tid�l, c.2, s.72
[117] - Sahih-i Buhari, hadis no: 6230, 3913, 2862.
[118] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.39. Sahih-i M�slim, Cih�d b�l�m�, c.1, s.9, hadis no: 3304. S�nen-i Beyhak� c.6, s.300. Sahih-i Tirmiz�, Peygamberin mirasıyla ilgili hadisler b�l�m�nde, M�sned-i Ahmed hadis no: 25, 52.
[119] - Sahih-i Buh�r�, Bed'�l Halk ve Peygamberin
hastalığıyla ilgili hadisler b�l�m� hadis no: 3354, 3438, 4080.
[120] - Sahih-i M�slim hadis no: 4486, M�sned-i Ahmed bin Hanbel, hadis no: 23343, 24839, 25210.
[121] - Sahih-i Tirmizi hadis no: 3807
[122] - Hilyet-�l Evliy�, c.2, s.40.
[123] - Sahih-i Buh�r�, Bed'�l Halk b�l�m�, hadis no: 4103, S�nen-i Nes�i, c.1, s.261, hadis no: 1821. M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.59. M�sned-i İbn-i Hanbel, c.3, s.197, hadis no: 12558. Tabakat-ı İbn-i Sa'd, c.2, s.83. Tarih-i Bağd�di, c.6, s.262.
[124] - Sahih-i İbn-i Mace, Cenazelerle ilgili hadislerin Peygamberin vefatı b�l�m�, hadis no: 1620. M�stedrek-�s Sahihayn, c.1, s381.
[125] - M�sned-i Ahmed, c.3, s.204, hadis no: 12643.
[126] - S�nen-i Beyhaki, c.3, s.409.
[127] - Hilyet-�l Evliy�, c.2, s.43. Tabakat-ı İbn-i Sa'd c.2, s.40.
[128] - Feth-ul Bari, c.9, S.201.
[129] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.53. S�nen-i Beyhaki, c.4, s.34.
[130] - M�sned-i Ahmed, c.6, s.461. Zeh�ir-�l Ukb�, S.53. �sd-�l Gabe, c.5, s.590.
[131] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.152.
[132] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.193.
[133] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.153 ve c.3, s.161. �sd-�l G�be, c.5, s.523. Mecma-�z Zev�id, c.9, s.212. Zeh�ir-�l Ukb�, s.48.
[134] - Tarih-i Bağd�di, c.8, s.141. Zeh�ir-�l Ukb�, s.48.
[135] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.218. es-Sav�ik-ul Muhrika,
s.123. Zeh�ir-�l Ukb�, s.48.
[136] - M�stedrek-�s Sahihayn, c.3, s.152. Hilyet-�l Evliy�, c.4, s.188. Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219. Zeh�ir-�l Ukb�, s.48.
[137] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219.
[138] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219.
[139] - Zeh�ir-�l Ukb�, s.48.
[140] - Kenz-�l Umm�l, c.6, s.219.
[141] - Mizan-�l İ'tid�l, c.2, s.131.
[142] - Hz. Fatıma'nın (selamullahi aleyh�) bu meşhur hutbesi bir�ok Şi� ve Ehl-i S�nnet kaynaklarında nakledilmiştir. Bu hutbeyi nakleden Ehl-i S�nnet kitaplarından bazıları şunlardır:
1 - Belağat-�n Nisa, s.12
2 - Şerh-� Nehc-�l Belağa (İbn-i Eb-il Hadid), c.16, s.252.
3 - M�ruc-�z Zeheb (Mes'�di), c.2, s.311.
4 - A'lam-�n Nisa (�mer Rıza Kehale), c.4, s.116.
5 - Ehl-�l Beyt (Tevfik Ebu Alem), s.157.
Bazı Ehl-i S�nnet kaynakları da hutbenin sadece bazı b�l�mlerini nakletmişlerdir ki, onlardan bazıları şunlardır:
1 - El-İmame ve-s Siyase (İbn-i Kutaybe), c.2, s.14,
2 - �sd-�l G�be (İbn-i Esir), c.2, s.522.
3 - el-İsabe (İbn-i Hacer), s.61-66.
4 - el-İsti�b (Kurtubi), s.377.
5 - Tarih-i İbn-i Kesir, c.12, s.441.
6 - Tefsir-�l Keşş�f (Zemahşeri), c.1, İsra suresi, 26 �yet tefsirinde.
7 - Kenz-�l Umm�l (Muttaki), c.6, s.219.
8 - M�stedrek-�s Sahihayn (Hakim), c.3, s.153.
9 - Sahih-i M�slim, c.2, s.72
[143] - Cilbab kadının v�cudunun tamamını �rten bir �eşit geniş elbisedir.
[144] - �l-i İmran/102.
[145] - Fatır/28.
[146] - Tevbe/128
[147] - Tevbe/49.
[148] - Kehf/50.
[149] - Al-i İmran/85.
[150] - Maide/50.
[151] - Neml/16.
[152] - Meryem/60.
[153] - Enfal/75.
[154] - Nis�/11.
[155] - Bakara/180.
[156] - Hud/39.
[157] - �l-i İmran/144.
[158] - Tevbe/13.
[159] - İbrahim/8.
[160] - Şuar�/227.
[161] - Hud/122.